ค้นเจอ 134 รายการ

มุม

หมายถึงน. จุดที่เส้น ๒ เส้นมาบรรจบกัน เช่น เดินชนมุมโต๊ะ, เนื้อที่ตรงด้านยาวกับด้านสกัดมาบรรจบกัน เช่น วางตู้ไว้ที่มุมห้อง, ที่ว่างซึ่งเกิดจากเส้นตรง ๒ เส้น แยกออกจากกัน โดยปลายข้างหนึ่งของแต่ละเส้นอยู่ร่วมจุดเดียวกัน เช่น มุมฉาก มุมแหลม, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ถูกต้อนเข้ามุม จนมุม.

เข้ามุม

หมายถึงก. นำไม้ ๒ ชิ้นมาประกอบเป็นมุม โดยตกแต่งอันหนึ่งให้เป็นเดือยรูปสามเหลี่ยม ๒ เดือย ส่วนอีกอันหนึ่งเจาะให้เป็นช่องรูปสามเหลี่ยม ๒ ช่อง มีขนาดพอที่จะสวมกันได้สนิท.

หัวมุม

หมายถึงน. จุดรวมทั้งบริเวณใกล้จุดที่เส้น ๒ เส้น แนว ๒ แนว หรือระนาบ ๒ ระนาบมาบรรจบกัน.

มุมประชิด

หมายถึงน. มุม ๑ ใน ๒ มุมที่มีแขนข้างหนึ่งร่วมกัน.

แทนเจนต์

หมายถึง(คณิต) น. เรียกอัตราส่วนแห่งไซน์ของมุมหารด้วยโคไซน์ของมุมนั้นว่า แทนเจนต์ของมุม. (อ. tangent).

ยิ้มมุมปาก

หมายถึงก. ยิ้มที่มุมปากข้างใดข้างหนึ่งโดยไม่เปิดปาก.

หัวเตาไฟ

หมายถึงน. มุมทั้ง ๔ ของแม่เตาไฟ.

ส้วยเสี้ยว

หมายถึงน. ของที่มีมุม ๓ มุม เช่นใบเรือที่อยู่ตอนหัวเรือ. (ปรัดเล).

มุมฉาก

หมายถึงน. มุมที่มีขนาด ๙๐ องศา.

ไม้ฉาก

หมายถึงน. เครื่องมือเขียนแบบก่อสร้าง ชุดหนึ่งมี ๓ อัน อันหนึ่งมีรูปอย่างพยัญชนะรูป T อันหนึ่งเป็นรูปสามเหลี่ยมมุมฉาก ที่มุมหนึ่งมี ๙๐ ° อีก ๒ มุม มุมละ ๔๕ ° และอันหนึ่งเป็นรูปสามเหลี่ยมมุมฉาก ที่มุมหนึ่งมี ๙๐ ° อีก ๒ มุม มุมหนึ่งมี ๖๐ ° กับอีกมุมหนึ่ง ๓๐ °; ไม้ดัดแบบหนึ่งซึ่งดัดลำต้นและกิ่งให้เป็นมุมฉาก.

สองแง่สองมุม

หมายถึงว. มีความหมายตีได้เป็น ๒ นัย เช่นสาบานขอให้ตายใน ๗ วัน.

สามเหลี่ยมมุมป้าน

หมายถึงน. รูปสามเหลี่ยมที่มีมุมหนึ่งเป็นมุมป้าน.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ