ผลการค้นหา

เบี้ยว

หมายถึงว. มีรูปบิดเบ้ไปจากเดิมซึ่งมักจะมีลักษณะค่อนข้างกลม เช่น หัวเบี้ยว ปากเบี้ยว.

เบี้ยว

หมายถึงดู คางเบือน.

เข

หมายถึงว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา).

เข

หมายถึงดู แกแล.

เบี้ยว ๆ บูด ๆ

หมายถึงว. บิด ๆ เบ้ ๆ.

เหยเก

หมายถึงว. เบ้เบี้ยวไป (ใช้แก่หน้า).

เขม,เขม-,เขมา,เขมา

หมายถึง[เขมะ-, เข-มา] น. เกษม, ความสบายใจ, ความพ้นภัย. (ป.; ส. เกฺษม).

วิกเขป

หมายถึง[วิกเขบ, วิกเขปะ] น. การเคลื่อนหรือแกว่งไปมา. (ป.; ส. วิกฺเษป).

เขฬะ

หมายถึง[เข-ละ] น. นํ้าลาย, ราชาศัพท์ว่า พระเขฬะ. (ป.).

หน้าบูด

หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการเบื่อหน่ายหรือไม่พอใจ เช่น เขาทำหน้าบูดเพราะเจอเรื่องที่ไม่สบอารมณ์, หน้าบูดหน้าเบี้ยว หรือ หน้าเบี้ยวหน้าบูด ก็ว่า.

เป้

หมายถึงว. เอน, ตะแคง, เบี้ยว, ไม่ตรงที่. น. เครื่องหลังของทหารตำรวจเป็นต้น.

พลิ้ว

หมายถึง[พฺลิ้ว] ก. บิด, เบี้ยว, เช่น คมมีดพลิ้ว; สะบัดเป็นคลื่นไปตามลม เช่น ธงพลิ้ว.