ตัวกรองผลการค้นหา
เนิน
หมายถึงน. โคกขนาดใหญ่ที่ค่อยลาดสูงขึ้นจากระดับเดิม เช่น เนินดิน เนินเขา; เรียกเนื้อรอบฝ่ามือที่มีลักษณะนูนกว่าบริเวณอุ้งมือว่า เนิน เช่น เนินพระศุกร์ เนินพระพุธ.
หาด
หมายถึงน. เนินที่ลาดลงไปในนํ้าหรือบริเวณที่ตื้นเขินเป็นเนินอยู่กลางนํ้า ส่วนมากเป็นเนินทราย, ที่เป็นเนินกรวดหรือเนินหิน เรียกว่า หาดกรวด หาดหิน ก็มี.
โนน
หมายถึงน. เนิน, ที่สูง.
เถิน
หมายถึงว. ตอน, เป็นเนิน, สูง.
ภู
หมายถึงน. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
เดิ่น
หมายถึงน. เนิน, เทิน, ที่สูง.
ม่อน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. เนินเขา, ยอดเขา.
เทิน
หมายถึงน. เนินดินที่พูนขึ้นไปตามยาว.
มูนดิน
หมายถึงน. เนินดิน. ก. พูนให้เป็นเนินเป็นโคก เช่น มูนดินขึ้นกันน้ำท่วม.
โพน
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. จอมปลวก, เนินดิน.
สานุ,สานู
หมายถึงน. ยอดเขา, เนินเขา, ไหล่เขา. (ป., ส.).
เขา
หมายถึงน. เนินที่นูนสูงขึ้นไปเป็นจอมเด่น.