ตัวกรองผลการค้นหา
เตาผิง
หมายถึงน. เตาที่ทำด้วยอิฐสำหรับก่อไฟผิงในหน้าหนาว.
เตา
หมายถึงน. ที่สำหรับก่อไฟหุงต้มหรือเผาสิ่งต่าง ๆ ตามปรกติใช้ฟืนหรือถ่าน ถ้าใช้สิ่งอื่น ๆ ก็เรียกชื่อตามสิ่งนั้น ๆ เช่น เตาแก๊ส เตาไฟฟ้า.
เตาไมโครเวฟ
หมายถึงน. เตาอบที่ใช้ไมโครเวฟทำให้ร้อน, เรียกสั้น ๆ ว่า ไมโครเวฟ. (อ. microwave oven).
หน้าเตา
หมายถึงน. แม่ครัวประจำเตา.
เตาแก๊ส
หมายถึงน. เตาหุงต้มที่ใช้แก๊สเป็นเชื้อเพลิง.
เตาฟู่
หมายถึงน. เตาที่ใช้สูบลมพ่นนํ้ามันให้ขึ้นไปถูกไฟลุกเป็นเปลว.
ไมโครเวฟ
หมายถึง[-โคฺร-] น. คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีความยาวช่วงคลื่นสั้นมาก, เรียกเตาอบที่ใช้ไมโครเวฟทำให้ร้อนว่า เตาไมโครเวฟ. (อ. microwave).
เตาสูบ
หมายถึงน. เตาที่ใช้สูบลมพ่นถ่านให้ลุกเป็นเปลว.
แม่เตาไฟ
หมายถึงน. ไม้สี่เหลี่ยมที่เป็นกรอบกรุดินสำหรับวางก้อนเส้า เกียง หรือเตาวง.
น้ำมันเตา
หมายถึงน. นํ้ามันเชื้อเพลิงชนิดหนึ่ง ใช้พ่นเข้าไปจุดเผาในเตาเพื่อให้ความร้อนแก่หม้อนํ้าเครื่องจักร.
ฟู่
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น. น. เรียกเตาที่ใช้สูบลมพ่นน้ำมันให้ขึ้นไปถูกไฟลุกเป็นเปลวว่า เตาฟู่.
ก้อนเส้า
หมายถึงน. ก้อนดิน ก้อนอิฐ หรือก้อนหินเป็นต้นที่เอามาตั้งต่างเตา; ชื่อดาวฤกษ์ภรณี มี ๓ ดวง.