ตัวกรองผลการค้นหา
เงินตรา
หมายถึง(กฎ) น. เงินที่รัฐกำหนดขึ้นไว้เพื่อใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร.
รวมคําคมการออมเงิน คำคมแก้จน
แลกเงิน
หมายถึงก. เอาเงินตราหน่วยใหญ่ไปแลกเป็นเงินปลีกหรือหน่วยย่อย, แตกเงิน ก็ว่า, แลกเปลี่ยนเงินตราต่างสกุลกัน เช่น แลกเงินดอลลาร์เป็นเงินบาท.
เงิน
หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๔๗ สัญลักษณ์ Ag เป็นโลหะสีขาว เนื้อค่อนข้างอ่อน หลอมละลายที่ ๙๖๐.๘ °ซ. (อ. silver); วัตถุที่ใช้วัดราคาในการซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน, วัตถุที่มีตราของรัฐ ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย, ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร, เงินตรา ก็เรียก; โบราณใช้ว่า งึน เง็น หรือ เงือน ก็มี; (เศรษฐ) วัตถุที่กำหนดให้ใช้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนหรือชำระหนี้. (อ. money).
เงินปลีก
หมายถึงน. เงินจำนวนย่อยที่แตกออกมาจากเงินจำนวนใหญ่หน่วยใดหน่วยหนึ่งของเงินตรา.
เงินทองตรา
หมายถึง(โบ) น. เงินตราที่ทำด้วยทองหรือเงินเพื่อเป็นที่ระลึกในโอกาสต่าง ๆ.
กระแสการเงิน
หมายถึงน. การหมุนเวียนของเงินตรา.
รูปิยะ
หมายถึงน. เงินตรา. (ป.).
ค่าเผา
หมายถึง(โบ) น. ค่าธรรมเนียมดูเงินโดยใช้วิธีเผาเงินตราเพื่อพิสูจน์.
เงินถึง
หมายถึงว. ให้เงินมากจนเป็นที่พอใจ, ถึงเงิน ก็ว่า.
เงินตาย
หมายถึง(โบ) น. เงินตราที่รัฐให้เลิกใช้, เงินที่มิได้เอามาทำเป็นรูปพรรณ, เงินที่เก็บไว้ไม่นำออกใช้.
กีบ
หมายถึงน. ชื่อหน่วยเงินตราของลาว.
รูปี
หมายถึงน. ชื่อหน่วยเงินตราอินเดีย.
