ค้นเจอ 545 รายการ

คิ้ว

หมายถึงน. ส่วนโค้งขอบกระบอกตาข้างบนซึ่งมีขนขึ้นที่โค้งนั้น; ไม้ที่ช่างลอกเป็นลวดสำหรับประกอบขอบหรือริมประตูหน้าต่างเป็นต้น, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น คิ้วรถยนต์; เรียกพายที่ทำเป็นลวดในใบพายว่า พายคิ้ว.

ไพรคิ้ว

หมายถึงน. ลายเขียนเป็นเส้นคิ้วที่หัวโขน.

เลิกคิ้ว

หมายถึงก. ยกคิ้วขึ้นแสดงความประหลาดใจเป็นต้น.

ยักคิ้ว

หมายถึงก. ลักษณะของสิ่งซึ่ง ๒ ข้างไม่เท่ากันอย่างนุ่งผ้าโจงกระเบนสูงข้างต่ำข้าง เรียกว่า นุ่งผ้ายักคิ้ว.

เขียน

หมายถึงก. ขีดให้เป็นตัวหนังสือหรือเลข, ขีดให้เป็นเส้นหรือรูปต่าง ๆ, วาด, แต่งหนังสือ.

เจิม

หมายถึงน. คิ้ว. (อนันตวิภาค). (ข. จิญฺเจิม ว่า คิ้ว).

ภรูมณฑล

หมายถึงน. คิ้ว. (ส.).

โขนง

หมายถึง[ขะโหฺนง] น. ขนง, คิ้ว.

ลายไพรกาว

หมายถึงน. ลายไพรยักคิ้ว.

แสกหน้า

หมายถึงน. ส่วนหน้าผากกึ่งกลางระหว่างคิ้ว.

หน้าผาก

หมายถึงน. ส่วนเบื้องบนของใบหน้าอยู่เหนือคิ้วขึ้นไป.

อุณาโลม

หมายถึงน. ขนระหว่างคิ้ว; เครื่องหมายรูปอย่างนี้ .

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ