ผลการค้นหา

ค้นเจอ 16 รายการ

อ่อนหัด

หมายถึงว. ที่ฝึกฝนมาน้อย, ไม่ชำนาญ.

อ่อนแอ

หมายถึงว. มีกำลังน้อย, ไม่แข็งแรง, ไม่เข้มแข็ง.

อ่อนไท้

หมายถึง(กลอน) น. นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, (ใช้เรียกนางกษัตริย์) เช่น จอมราชพิศพักตรา อ่อนไท้. (ลอ), ใช้ว่า อรไท ก็มี.

อ่อนหวาน

หมายถึงว. ไพเราะ, น่าฟัง, เช่น เขาเป็นคนพูดจาอ่อนหวาน; งามละมุนละไม เช่น หน้าตาอ่อนหวาน.

อ่อนหู

หมายถึง(กลอน) ก. ยอมเชื่อฟัง เช่น แต่คิดแค้นแม่ยายกับพ่อตาจะทรมาเสียก่อนให้อ่อนหู. (สังข์ทอง).

อ่อนไหว

หมายถึงว. มีอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายตามเหตุการณ์.

อ่อนข้อ

หมายถึงก. ยอมผ่อนปรนให้.

อ่อนช้อย

หมายถึงว. มีกิริยาท่าทางงดงามละมุนละไม, มีลักษณะงอนงาม, มีลักษณะงอนขึ้นอย่างลายกระหนก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น.

อ่อนน้อม

หมายถึงก. แสดงกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ; ยอมแพ้, สวามิภักดิ์. ว. มีกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ.

อ่อนเปลี้ย

หมายถึงว. เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็น อ่อนเปลี้ยเพลียแรง.

อ่อนโยน

หมายถึงว. มีกิริยาวาจานิ่มนวล.

อ่อนความ

หมายถึงก. ขาดประสบการณ์.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ