ค้นเจอ 289 รายการ

อุท,อุท-

หมายถึง[อุทะ-] น. นํ้า. (ป., ส.).

อุ

หมายถึงน. นํ้าเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.

อุทัช

หมายถึงว. เกิดในนํ้า. (ป., ส. อุท + ช).

หมายถึง[ทะ] ใช้เป็นคำนำหน้านาม แปลว่า คน, ผู้, เช่น ทนาย ทแกล้ว.

หมายถึงใช้ประสมกับตัว ร อ่านเป็นเสียง ซ ในคำบางคำ เช่น ทราบ แทรก ทรง และในคำบางคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ทรัพย์ อินทรีย์ มัทรี, ที่อ่านเป็นเสียงเดิมคือ ทร (ไม่ใช่ ซ) ก็มี เช่น ภัทรบิฐ.

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท.

อุทบาตร

หมายถึง[-บาด] น. หม้อนํ้า. (ส. อุท + ปาตฺร).

อุปะ

หมายถึง[อุปะ, อุบปะ] คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เข้าไป, ใกล้, รอง, เช่น อุปราช อุปนายก. (ป., ส.).

อุตดร,อุตร,อุตร-

หมายถึง[อุดดอน, อุดตะระ-] น. อุดร. (ป., ส. อุตฺตร).

อุทพินทุ์

หมายถึง[-พิน] น. หยาดนํ้า. (ป., ส. อุท + พินฺทุ).

อุรัจฉทะ,อุรัจฉัท

หมายถึง[อุรัดฉะทะ, อุรัดฉัด] น. เครื่องกำบังอก, เกราะ; เครื่องประดับอก. (ป.; ส. อุรศฺฉท).

อุทบาน

หมายถึง[-บาน] น. บ่อนํ้า, สระน้ำ. (ป., ส. อุท + ปาน).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ