ตัวกรองผลการค้นหา
อายเหนียม
หมายถึง[-เหฺนียม] ก. กระดากอาย.
ขวย
หมายถึงก. กระดาก, อาย, เช่น แก้ขวย ขวยใจ.
อาย
หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.
หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
แก้ขวย,แก้เขิน
หมายถึงก. กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อบรรเทาความกระดากอาย.
ขวยเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
อายตะ
หมายถึง[-ยะตะ] ว. ยืด, แผ่ออกไป, กว้างขวาง, ยาว. (ป., ส.).
หน้าไม่อาย
หมายถึงว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ.
สะเทิ้น,สะเทิ้นอาย
หมายถึงก. แสดงกิริยาวาจาอย่างขัด ๆ เขิน ๆ เพราะรู้สึกขวยอาย (มักใช้แก่หญิงสาว) เช่น หญิงสาวพอมีผู้ชายชมว่าสวยก็รู้สึกสะเทิ้น หญิงสาวพอมีชายหนุ่มมาจ้องมองก็สะเทิ้นอาย.
หน้าทน
หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.
หน้าด้าน
หน้าหนา