ตัวกรองผลการค้นหา
อับอาย
หมายถึงว. อายไม่กล้าสู้หน้า, ขายหน้า.
ละอาย
หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.
อดสู
หมายถึงก. ละอายใจ, อับอายมาก
อาย
หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.
หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
ขายหน้า,ขายหน้าขายตา
หมายถึงก. อับอาย.
ขวยเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
อายตะ
หมายถึง[-ยะตะ] ว. ยืด, แผ่ออกไป, กว้างขวาง, ยาว. (ป., ส.).
หน้าไม่อาย
หมายถึงว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ.
ฉีกหน้า
หมายถึงก. ทำให้ได้รับความอับอาย.
หน้าทน
หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.
หิริ
หมายถึง[หิหฺริ] น. ความละอายใจ, ความละอายบาป. (ป.; ส. หฺรี).