ตัวกรองผลการค้นหา
อายุวัฒนะ
หมายถึงน. เรียกยาที่ถือว่ากินแล้วมีอายุยืนว่า ยาอายุวัฒนะ. (ป.).
ทีฆายุ
หมายถึง(แบบ) ว. อายุยืน. (ป.).
ยืน
หมายถึงก. ตั้งอยู่ เช่น เสายืนเรียงเป็นแถว, เอาเท้าเหยียบพื้นแล้วตั้งตัวให้ตรงขึ้นไป. ว. นาน, ยาว เช่น อายุยืน, ยืด เช่น คบกันยืนนาน; คงอยู่, อยู่กับที่ไม่เปลี่ยนแปลง เช่น ยืนคำ; คงเดิม เช่น พิพากษายืน; ยาวเป็นแนวตรงเข้าไป เช่น ที่ดินยืนเข้าไป ๓ เส้น.
อายุ
หมายถึงน. เวลาที่ดำรงชีวิตอยู่, เวลาชั่วชีวิต, ช่วงเวลานับตั้งแต่เกิดหรือมีมาจนถึงเวลาที่กล่าวถึง, ระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น อายุใบอนุญาต ยานี้หมดอายุแล้ว, ระยะเวลาที่กำหนดรู้ความยั่งยืนของสิ่งนั้น ๆ เช่น อายุของหิน. (ป.; ส. อายุสฺ หรือ อายุษฺ เมื่อนำหน้าบางคำ, แต่เมื่อนำหน้าอักษรตํ่ากับตัว ห เปลี่ยน สฺ เป็น รฺ เช่น อายุรเวท, แต่ถ้าใช้อย่างบาลีก็ไม่ต้องมี ส หรือ ร).
ยืนหนึ่ง
หมายถึงโดดเด่น
อายุร,อายุร-,อายุษ
หมายถึง[อายุระ-, อายุด] น. อายุ. (ดู อายุ). (ส.).
ยืนแท่น
หมายถึงน. เรียกช้างสำคัญที่ผูกเครื่องพระคชาธารยืนบนแท่นในงานพระราชพิธีว่า ช้างยืนแท่น, เรียกรูปเทวดาที่วาดหรือปั้นในท่ายืนอยู่บนแท่นว่า เทวดายืนแท่น.
สอนยืน
หมายถึงว. เรียกเด็กที่เริ่มตั้งไข่ว่า เด็กสอนยืน.
ยืนคำ
หมายถึงก. ยืนยันคำพูดที่พูดไปแล้วโดยไม่เปลี่ยนแปลง.
แก่แรด
หมายถึงว. จัดจ้านเกินอายุ, แก่เกินอายุ, แก่มาก.
อายุขัย
หมายถึงน. การสิ้นอายุ, ความตาย; อัตรากำหนดอายุจนสิ้นอายุ. (ป.; ส. อายุกฺษย).
โค่ง
หมายถึงว. โตหรืออายุมากกว่าเพื่อน.