ผลการค้นหา

อายุ,วัย* *อายุ,วัย *อายุ,วัย*
คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 162 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา อายุกษัย, อายุขัย, ขย,ขย-, ขัย

วัย,วัย-

หมายถึง[ไว, ไวยะ-] น. เขตอายุ, ระยะของอายุ, เช่น วัยเด็ก วัยหนุ่มสาว วัยชรา. (ป., ส. วย).

วัยเด็ก

หมายถึงน. วัยที่อายุยังน้อย.

วัยชรา

หมายถึงน. วัยที่ต่อจากวัยกลางคน อายุเกิน ๖๐ ปี.

วัยกลางคน

หมายถึงน. วัยที่มีอายุพ้นวัยหนุ่มสาวแต่ยังไม่แก่ อายุประมาณ ๓๐-๕๐ ปี.

อายุ

หมายถึงน. เวลาที่ดำรงชีวิตอยู่, เวลาชั่วชีวิต, ช่วงเวลานับตั้งแต่เกิดหรือมีมาจนถึงเวลาที่กล่าวถึง, ระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น อายุใบอนุญาต ยานี้หมดอายุแล้ว, ระยะเวลาที่กำหนดรู้ความยั่งยืนของสิ่งนั้น ๆ เช่น อายุของหิน. (ป.; ส. อายุสฺ หรือ อายุษฺ เมื่อนำหน้าบางคำ, แต่เมื่อนำหน้าอักษรตํ่ากับตัว ห เปลี่ยน สฺ เป็น รฺ เช่น อายุรเวท, แต่ถ้าใช้อย่างบาลีก็ไม่ต้องมี ส หรือ ร).

อายุร,อายุร-,อายุษ

หมายถึง[อายุระ-, อายุด] น. อายุ. (ดู อายุ). (ส.).

วัยจูง

หมายถึงน. วัยของเด็กระหว่างวัยแล่นกับวัยอุ้ม.

วัยอุ้ม

หมายถึงน. วัยของเด็กก่อนวัยจูง.

วัยฉกรรจ์

หมายถึงน. วัยหนุ่มที่มีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง.

วัยทารก

หมายถึงน. วัยเด็กเล็ก ๆ ที่ยังไม่เดียงสา.

วัยขบเผาะ

หมายถึงว. วัยของเด็กหญิงที่เพิ่งเริ่มแตกเนื้อสาว.

วัยสาว

หมายถึงน. วัยที่มีอายุพ้นวัยเด็ก นับตามความนิยมตั้งแต่ ๑๕-๓๐ ปี, ใช้แก่หญิง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด