ตัวกรองผลการค้นหา
ตึก
หมายถึงน. อาคารที่ก่อสร้างด้วยอิฐปูนเป็นต้น.
อาคาร
หมายถึง[-คาน] น. เรือน, โรง, สิ่งที่ก่อสร้างขึ้นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น; (กฎ) ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน และสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่น ซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้ และหมายความรวมถึงสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นตามที่กฎหมายกำหนด เช่น อัฒจันทร์ เขื่อน สะพาน อุโมงค์ ป้าย อู่เรือ. (ป., ส. อาคาร, อคาร).
ตึกระฟ้า
หมายถึงน. อาคารที่สูงมาก.
สะทึก
หมายถึงก. ใจเต้นตึก ๆ.
ทะทึก
หมายถึงว. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.
ระทึก
หมายถึงก. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.
ปราคาร
หมายถึง[ปฺราคาน] น. ตึกใหญ่. (ส.).
หน้ามุข
หมายถึงน. ส่วนของอาคารที่ยื่นเด่นออกมาทางหน้า.
ลงราก
หมายถึงก. ท้องเดินและอาเจียน; วางฐานรากอันเป็นโครงสร้างส่วนที่รองรับอาคารหรือสิ่งปลูกสร้างตอนล่างสุดไม่ให้ทรุด เช่น ลงรากตึก ลงรากอาคาร; มีรากงอกลงไปยึดดิน เช่น ต้นไม้ลงราก.
จัตุรมุข
หมายถึงน. เรียกอาคารที่มี ๔ มุข.
อคาร,อคาร-
หมายถึง[อะคาระ-] น. อาคาร. (ป., ส.).
ตึก ๆ,ตึ้ก ๆ,ตึ้กตั้ก
หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงหัวใจเต้นเวลาเหนื่อยหรือตกใจเป็นต้น.