ค้นเจอ 292 รายการ

หลุด

หมายถึงก. ออกจากที่ที่ติดอยู่ เช่น พลอยหลุดจากหัวแหวน, พ้นจากความควบคุมอยู่ เช่น หลุดจากที่คุมขัง; (กฎ) ขาดกรรมสิทธิ์ เช่น เอาทรัพย์จำนำหลุดเป็นสิทธิ.

แยก

หมายถึงก. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้, กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น แผ่นดินแยก, แตกหรือทำให้แตกออกเป็นทาง เช่น แม่นํ้าแยก ทางแยก, ไม่รวมกัน เช่น แยกกันอยู่.

พลัดพราก

หมายถึงก. จากไป, แยกออกจากกันไป.

แยกตัว

หมายถึงก. ผละออก เช่น เขาแยกตัวออกจากพรรคพวก; ไม่ผสมกลมกลืนกัน เช่น น้ำกับน้ำมันแยกตัวกัน; แบ่งตัวเพื่อขยายจำนวน เช่น เซลล์แยกตัวออกจากกันเป็นทวีคูณ.

แยกสี

หมายถึงก. แยกแม่พิมพ์ออกตามแม่สี ๓ สี.

แยกธาตุ

หมายถึงก. ทำให้ธาตุที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แยกออกจากกัน.

ปลิด

หมายถึง[ปฺลิด] ก. เอามือบิดให้ลูกไม้หลุดจากขั้ว, ทำให้หลุดจากที่.

แพร่ง

หมายถึง[แพฺร่ง] น. ทางแยกทางบก. ก. แตกออก, แยกออก.

ผลูแบก

หมายถึงน. ทางแยก. (ข.).

ปลีกตัว

หมายถึงก. แยกตัวออกมา.

แพรก

หมายถึง[แพฺรก] น. ทางแยกของลำนํ้า. ก. แตก, แยก.

บิ

หมายถึงก. ทำให้แตกออกหรือหลุดออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยนิ้ว เช่น บิขนมปัง, แตกออกหรือหลุดออกด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ