ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา สันทะ, หน้าทับ, ครึม,ครึมครุ, หัวทึบ, ป่าทึบ, ทึบ, พนัสดม, ชัฏ, ดงดาน, หนึบ, หนึก
หนา
หมายถึงน. ส่วนสูงมากจากผิวพื้น. ว. มีส่วนสูงมากจากผิวพื้น; แน่นทึบ, มาก, ตรงข้ามกับ บาง.
สันทะ
หมายถึงว. หนาทึบ. (ป.; ส. สานฺทฺร).
ทึบ
หมายถึงว. มีลมอากาศหรือแสงสว่างเข้าออกไม่ได้หรือไม่เพียงพอ เช่น ห้องทึบ ผนังทึบ ตู้ทึบ ป่าทึบ, ไม่โปร่งแสง เช่น เป็นแท่งทึบ; ไม่โปร่ง, หนาแน่น, เช่น ลายทึบ; โดยปริยายหมายความว่า โง่มาก เช่น ปัญญาทึบ สมองทึบ.
หมายถึงคำประกอบท้ายคำอื่นที่มีความหมายไปในเชิงบังคับหรืออ้อนวอน เช่น อยู่เถิดหนา.
หัวทึบ
หมายถึงว. โง่มาก เช่น เด็กคนนี้หัวทึบ สอนอย่างไร ๆ ก็ไม่เข้าใจ.
พหล
หมายถึง[พะหน] ว. มาก, ใหญ่, หนา, ทึบ. น. กองทัพใหญ่. (ป., ส.).
เตอะ
หมายถึงว. มาก, ใช้ประกอบกับคำ หนา เป็น หนาเตอะ.
หัวขี้เลื่อย
หมายถึงว. โง่, มีปัญญาทึบ.
ป่าดง
หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นทึบ.
เบอะ
หมายถึงว. เป็นแผลเหวอะหวะเข้าไป เช่น แผลเบอะ, ใช้ประกอบคำ หนา เป็น หนาเบอะ เช่น ปากหนาเบอะ หมายความว่า ปากหนามาก, ใช้ประกอบคำ เหลือ เป็น เหลือเบอะ คือ เหลือมาก.
ป่าไม้พุ่ม
หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้พุ่มขึ้นทึบ และยังไม่มีการบุกเบิก.
ต้ำปุก
หมายถึงว. เสียงของหนัก ๆ ทึบ ๆ ตกลงจากที่สูง.