ตัวกรองผลการค้นหา
สี่
หมายถึงน. จำนวนสามบวกหนึ่ง; เรียกเดือนที่ ๔ ทางจันทรคติว่า เดือน ๔ ตกในราวเดือนมีนาคม.
สุภาษิตไทยเกี่ยวกับการเมือง
มุม
หมายถึงน. จุดที่เส้น ๒ เส้นมาบรรจบกัน เช่น เดินชนมุมโต๊ะ, เนื้อที่ตรงด้านยาวกับด้านสกัดมาบรรจบกัน เช่น วางตู้ไว้ที่มุมห้อง, ที่ว่างซึ่งเกิดจากเส้นตรง ๒ เส้น แยกออกจากกัน โดยปลายข้างหนึ่งของแต่ละเส้นอยู่ร่วมจุดเดียวกัน เช่น มุมฉาก มุมแหลม, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ถูกต้อนเข้ามุม จนมุม.
เข้ามุม
หมายถึงก. นำไม้ ๒ ชิ้นมาประกอบเป็นมุม โดยตกแต่งอันหนึ่งให้เป็นเดือยรูปสามเหลี่ยม ๒ เดือย ส่วนอีกอันหนึ่งเจาะให้เป็นช่องรูปสามเหลี่ยม ๒ ช่อง มีขนาดพอที่จะสวมกันได้สนิท.
หัวมุม
หมายถึงน. จุดรวมทั้งบริเวณใกล้จุดที่เส้น ๒ เส้น แนว ๒ แนว หรือระนาบ ๒ ระนาบมาบรรจบกัน.
มุมประชิด
หมายถึงน. มุม ๑ ใน ๒ มุมที่มีแขนข้างหนึ่งร่วมกัน.
จัตตาฬีสะ
หมายถึง(แบบ) ว. สี่สิบ. (ป.).
แทนเจนต์
หมายถึง(คณิต) น. เรียกอัตราส่วนแห่งไซน์ของมุมหารด้วยโคไซน์ของมุมนั้นว่า แทนเจนต์ของมุม. (อ. tangent).
ยิ้มมุมปาก
หมายถึงก. ยิ้มที่มุมปากข้างใดข้างหนึ่งโดยไม่เปิดปาก.
หัวเตาไฟ
หมายถึงน. มุมทั้ง ๔ ของแม่เตาไฟ.
จตุบท
หมายถึงน. สัตว์สี่เท้า. (ป.).
ส้วยเสี้ยว
หมายถึงน. ของที่มีมุม ๓ มุม เช่นใบเรือที่อยู่ตอนหัวเรือ. (ปรัดเล).
มุมฉาก
หมายถึงน. มุมที่มีขนาด ๙๐ องศา.
