ค้นเจอ 5,785 รายการ

ภาส,ภาส-

หมายถึง[พาด, พาดสะ-, พาสะ-] น. แสง, สว่าง, แจ้ง. (ป., ส.).

ประภาส

หมายถึง[ปฺระพาด] น. แสงสว่าง. (ส. ปฺรภาส; ป. ปภาส).

สิต,สิต-

หมายถึง[-ตะ-] ว. ขาว. (ป., ส.).

สิตะ

หมายถึงว. ยิ้ม, ยิ้มแย้ม. (ป.; ส. สฺมิต).

สิร,สิร-,สิระ

หมายถึง[-ระ-] น. หัว, ยอด, ที่สุด. (ป.; ส. ศิรา).

ภาษ

หมายถึง[พาด] ก. พูด, กล่าว, บอก. (ส.; ป. ภาส).

สิ

หมายถึงคำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ, ซิ หรือ ซี ก็ว่า.

มูสิก,มูสิก-,มูสิกะ

หมายถึง[-สิกะ-] น. หนู. (ป.).

ราสี

หมายถึงน. ราศี. (ป. ราสิ).

ปริภาษ,ปริภาษณ์

หมายถึง[ปะริพาด] ก. บริภาษ. (ส.; ป. ปริภาส).

ประสิทธิ,ประสิทธิ-,ประสิทธิ์

หมายถึง[ปฺระสิดทิ-, ปฺระสิด] น. ความสำเร็จ. ก. ทำให้สำเร็จ. (ส. ปฺรสิทฺธิ).

อนุภาษ

หมายถึง[-พาด] ก. พรํ่ากล่าว, พรํ่าสอน. (ส.; ป. อนุภาส).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ