ตัวกรองผลการค้นหา
สิทธิ
หมายถึง[สิดทิ] น. อำนาจอันชอบธรรม เช่น บุคคลมีสิทธิและหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญ เขามีสิทธิ์ในที่ดินแปลงนี้. (ป., ส.); (กฎ) อำนาจที่จะกระทำการใด ๆ ได้อย่างอิสระ โดยได้รับการรับรองจากกฎหมาย. (อ. right).
เสื่อมสิทธิ์
หมายถึงก. มีสิทธิน้อยลง, ทำให้สิทธิเสียไป.
ประสิทธิ,ประสิทธิ-,ประสิทธิ์
หมายถึง[ปฺระสิดทิ-, ปฺระสิด] น. ความสำเร็จ. ก. ทำให้สำเร็จ. (ส. ปฺรสิทฺธิ).
ผูกขาด
หมายถึงก. สงวนสิทธิไว้แต่ผู้เดียว.
อภิสิทธิ์
หมายถึงน. สิทธินอกเหนือขอบเขต, สิทธิเหนือกฎหรือระเบียบที่วางไว้, สิทธิที่ได้รับนอกเหนือไปจากกฎหรือระเบียบที่วางไว้. (ป., ส.).
ใบสำคัญ
หมายถึงน. เอกสารที่รับรองข้อเท็จจริง ความถูกต้อง หรือสิทธิ.
ใบอนุญาต
หมายถึงเอกสารอนุญาตให้ทำกิจหรือให้มีสิทธิตามขอ ออกโดยพนักงานเจ้าหน้าที่
รตนะ
หมายถึง[ระตะ-] น. รัตน์. (ป.; ส. รตฺน).
เสรี
หมายถึงว. ที่ทำได้โดยอิสระ, มีสิทธิที่จะทำจะพูดได้โดยไม่ละเมิดสิทธิของผู้อื่น. (ป.; ส. ไสฺวรินฺ).
หลักทรัพย์
หมายถึง(กฎ) น. ตราสารหรือหลักฐานแสดงสิทธิในทรัพย์สิน เช่น ตั๋วเงินคลัง พันธบัตร ตั๋วเงิน หุ้น หุ้นกู้ หน่วยลงทุน ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้น ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้นกู้ ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหน่วยลงทุน.
คดีแพ่ง
หมายถึง(กฎ) น. คดีที่ฟ้องร้องเกี่ยวกับสิทธิส่วนเอกชน.
ผู้รับพินัยกรรม
หมายถึง(กฎ) น. บุคคลผู้มีสิทธิรับมรดกโดยพินัยกรรม.