ผลการค้นหา

สาปแช่ง

หมายถึงก. กล่าวมุ่งร้ายให้ผู้อื่นเป็นอันตรายอย่างร้ายแรง เช่น สาปแช่งไม่ให้ผุดให้เกิด.

สาป,สาปสรร

หมายถึงน. คำแช่งให้เป็นไปต่าง ๆ ของผู้มีฤทธิ์อำนาจ เช่นเทวดา ฤๅษี แม่มด. (ป.; ส. ศาป).

แช่ง

หมายถึงก. กล่าวด้วยตั้งใจมุ่งร้ายเพื่อให้เขาเป็นเช่นนั้น.

สาปส่ง

หมายถึง(ปาก) ก. ตัดขาดไม่เกี่ยวข้องด้วย เช่น คนคนนี้ฉันขอสาปส่งไม่คบอีก.

เจ้าประคู้น

หมายถึงน. คำเรียกสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อขอให้มาช่วยให้สมประสงค์, เป็นคำอุทานแสดงถึงการอ้อนวอน อธิษฐาน บนบาน หรือ สาปแช่ง เป็นต้น.

ศาป,ศาป-

หมายถึง[สาบ, สาปะ-] (แบบ) น. คำแช่ง, การด่า. (ส.; ป. สาป).

ศาปานต์

หมายถึงว. พ้นสาป. (ส.).

ป้อย

หมายถึง(ถิ่น) ก. แช่ง, ด่า.

กรสาปน,กรสาปน์

หมายถึง[กฺระสาบ] (แบบ) น. กระษาปณ์ เช่น แลพราหมณ์น้นนได้ทองร้อยกรสาปน เปนลาภด้วยเดอรขอทานทุกวันวารแก่มหาชนทงงหลายบมิขาดเลย. (ม. คำหลวง ชูชก). (ส. การฺษาปณ).

ศาปมุกติ์

หมายถึง[สาปะมุก] น. การพ้นจากผลคำแช่ง. (ส.).

ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า

หมายถึง(สำ) การทำอะไร ๆ จะให้ถูกใจคนทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้. ว. ทำอย่างไร ๆ ก็ไม่ถูกใจสักอย่าง.

แช่งชักหักกระดูก

หมายถึงก. แช่งด่ามุ่งร้ายให้ผู้อื่นได้รับอันตรายอย่างร้ายแรง.