ตัวกรองผลการค้นหา
อจระ
หมายถึง[อะจะระ] ว. เคลื่อนไม่ได้, ไปไม่ได้. (ป., ส.).
อนุญาต ที่ไม่ใช่ อนุญาติ
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ (ต่อ 2)
ภาษาบาลี-สันกฤต
สก,สก-,สก-
หมายถึง[สะกะ-] ว. ของตน. (ป.; ส. สฺวก).
สว,สว-
หมายถึง[สะวะ-] น. ของตนเอง. (ส.; ป. สก).
จตุ,จตุ-
หมายถึง[จะตุ-] ว. สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี. (ป.).
วธ,วธ-
หมายถึง[วะทะ-] ก. ฆ่า. (ป., ส.).
สิญจ,สิญจ-,สิญจน์
หมายถึง[สินจะ-, สิน] ก. รดนํ้า; รดนํ้ามนต์, สรงมุรธาภิเษก. (ป., ส.).
จตุรถ-
หมายถึง[จะตุระถะ-] ว. ที่ ๔ เช่น จตุรถาภรณ์. (ส.; ป. จตฺตถ).
จัตุร,จัตุร-
หมายถึง[จัดตุระ-] ว. สี่. (ส. จตุร; ป. จตุ).
จริม,จริม-
หมายถึง[จะริมะ-] ว. สุดท้าย เช่น จริมจิต ว่า จิตดวงสุดท้าย. (ป.).
จตุร,จตุร-
หมายถึง[จะตุระ-] ว. สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลีหรือสันสกฤต. (ส.; ป. จตุ).
ศานติก,ศานติก-
หมายถึง[สานติกะ-] ว. ที่กำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).
ฮ้อ
หมายถึง(ปาก) ว. ดี. (จ.).