ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ลู่ออก, เบาะแส, ลาดเลา, ลู่ทาง, จ๋ง, ลู่, ป่อง, ล่อง
ลู่
หมายถึงน. ทาง, แนว, ช่อง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทาง เป็น ลู่ทาง, ในทางกีฬาหมายถึงทางวิ่งเป็นแนวเป็นช่อง เช่น วิ่งในลู่ที่ ๑, คู่กับ ลาน.
หมายถึงก. เอนราบเป็นแนวไป ด้วยมีสิ่งอื่นบังคับให้เป็นเช่นนั้น เช่น ต้นสนลู่ไปตามลม, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ผมของเขาพอถูกฝนก็ลู่ลงมาหมด.
อิง
หมายถึงก. พิง เช่น อิงหมอน; พึ่ง, อาศัย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ อาศัย เป็น อิงอาศัย.
ลู่เข้า
หมายถึง(แสง) ก. อาการที่ลำแสงผ่านเลนส์นูนไปแล้วจะเบนเข้าหากัน. (อ. convergent).
ลู่ออก
หมายถึง(แสง) ก. อาการที่ลำแสงผ่านเลนส์เว้าไปแล้วจะถ่างออกจากกัน. (อ. divergent).
ไหล่ลู่
หมายถึงน. ไหล่ที่ลาดเอียงลงกว่าปรกติ.
บังอิง
หมายถึงน. พนัก. ก. อิง, พิง.
พิง
หมายถึงก. อิง เช่น ยืนพิงเสา.
ฟีก
หมายถึง(โบ) ก. แฝง; อิง; หลีก.
ขนน
หมายถึง[ขะหฺนน] น. หมอนอิง. (ข. ขฺนล่ ว่า หมอนอิง, ขอนที่ใช้เป็นหมอน).
ประอรประเอียง
หมายถึงว. งามกรีดกราย, เคล้าพิงอิงเอียง.
จู่ลู่
หมายถึงก. รี่เข้าไปตามทาง (ลู่ ว่า ทาง), ถลันเข้าไป; โดยปริยายหมายความว่า ดูถูก.