ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา คำประสม, ลูกเสือ, วันทยาวุธ, ชุมสาย, วันทยหัตถ์, ลูกเรือ, ลุกฮือ, กะลาสี, ฟุน
เสือ
หมายถึงน. ชื่อปลาหลายชนิดและหลายวงศ์ซึ่งมีลายพาดขวางลำตัว เช่น เสือพ่นนํ้า (Toxotes jaculator) ในวงศ์ Toxotidae เสือตอ (Datnioides microlepis) ในวงศ์ Lobotidae.
คำไวพจน์: เสือ - คำไวพจน์ของ เสือ พร้อมตัวอย่างการนำไปใช้
หมายถึงน. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Felidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับแมว แต่ตัวใหญ่กว่า เป็นสัตว์กินเนื้อ หากินเวลากลางคืน มีหลายชนิด เช่น เสือโคร่ง (Panthera tigris) เสือดาว หรือ เสือดำ (P. pardus), โดยปริยายใช้เรียกคนเก่งคนดุร้าย; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์จิตรา มี ๑ ดวง, ดาวต่อมนํ้า ดาวตาจระเข้ หรือ ดาวไต้ไฟ ก็เรียก.
ลุก
หมายถึงก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. (จารึกสยาม); ไหม้โพลงขึ้น เช่น ไฟลุก.
เสือข้างลาย
หมายถึงน. ชื่อปลาน้ำจืดขนาดเล็กชนิด Puntius partipentazona ในวงศ์ Cyprinidae รูปร่างและลักษณะคล้ายปลาตะเพียน มีลายดำ ๕ แถบ พาดขวางได้จังหวะกัน.
เสือร้องไห้
หมายถึงน. เนื้อส่วนคอของวัวหรือควายที่มีพังผืดมาก, อาหารชนิดหนึ่งปรุงด้วยเนื้อส่วนที่เรียกว่า เสือร้องไห้.
เสือรู้
หมายถึง(สำ) น. คนที่มีไหวพริบหรือฉลาดรู้จักเอาตัวรอด.
ผุดผาย,ผุดผ้าย
หมายถึงก. ลุกไป.
เสือนอนกิน
หมายถึง(สำ) น. คนที่ได้รับผลประโยชน์หรือผลกำไรโดยไม่ต้องลงทุนลงแรง.
เสือลำบาก
หมายถึงน. เสือที่ถูกทำร้ายบาดเจ็บ มีความดุร้ายมากกว่าปรกติ, โดยปริยายหมายถึงคนที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น.
เสือแมลงภู่
หมายถึงดู ดาว ๒.
ตลุก
หมายถึง[ตะหฺลุก] (ถิ่น) น. ปลักควาย, แอ่งน้ำตามลำห้วยที่ขาดเป็นช่วง ๆ ในหน้าแล้ง. (ข. ถฺลุก).
ตะโก
หมายถึงน. เสือ เช่น ทับตะโก ว่า ถิ่นของเสือ. (กะเหรี่ยง).