ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ลงโรง, นาฏดนตรี, ลิเก, เนื้อหา, ยี่เก, โรงมหรสพ, คู่พระคู่นาง
ลิ
หมายถึงก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ (ต่อ 2)
ภาษาบาลี-สันกฤต
ที่มาของสำนวน สุภาษิต คำพังเพย หมวด ก
เหิมเกริม
หมายถึงก. กำเริบเสิบสาน.
เก
หมายถึงว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; (ปาก) ท้าพนันด้วยการเสนอเงินเดิมพันสูงขึ้นเรื่อย ๆ.
ผลิก,ผลิก-,ผลิกะ
หมายถึง[ผะลิกะ-] น. ผลึก. (ป.).
บุคลิก,บุคลิก-
หมายถึง[บุกคะลิก, บุกคะลิกกะ-] ว. จำเพาะคน. (ป. ปุคฺคลิก).
ปาฏิบุคลิก
หมายถึง[-บุกคะลิก] (แบบ) ว. เฉพาะบุคคล, ไม่ทั่วไป. (ป. ปาฏิปุคฺคลิก).
ลิกู
หมายถึงน. ตำแหน่งพระมเหสีที่ ๔ ของกษัตริย์ชวาในวงศ์อสัญแดหวา.
เกงกอย,-เกงกอย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ เขย่ง เป็น เขย่งเกงกอย. (ไทยใหญ่ เกง ว่า กระโดดตีนเดียวเนื่องในการเล่น).
ตาลิปัตรบังเพลิง
หมายถึงน. ตาลปัตรบังเพลิง. (ดูใน ตาล).
กาลี
หมายถึงว. ชั่วร้าย, เสนียดจัญไร. (ส. กลิ).
เกงเขง,เกงเคง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกระเจี๊ยบเปรี้ยว. (ดู กระเจี๊ยบเปรี้ยว ที่ กระเจี๊ยบ).
อาฬาริก
หมายถึงน. คนครัว. (ป.; ส. อาราลิก).
