ผลการค้นหา

ละอาย

หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.

อดสู

หมายถึงก. ละอายใจ, อับอายมาก

หิริ

หมายถึง[หิหฺริ] น. ความละอายใจ, ความละอายบาป. (ป.; ส. หฺรี).

หิริโอตตัปปะ

หมายถึง[หิหฺริโอดตับปะ] น. ความละอายบาปและความเกรงกลัวบาป, ความละอายใจ. (ป.).

ยางอาย

หมายถึงน. ความกระดาก, ความละอายใจ, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่มียางอาย.

ขายหู

หมายถึงก. ฟังแล้วละอาย ไม่อยากฟัง.

พร้อมใจ

หมายถึงก. ร่วมใจ, มีน้ำใจเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน, เช่น เขาพร้อมใจกันทำงาน.

ใจ

หมายถึงน. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด ใจซื่อ; จุดสำคัญของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ใจมือ, บริเวณที่ถือว่าเป็นจุดสำคัญของสถานที่ เช่น ใจบ้านใจเมือง.

ส่งใจ

หมายถึงก. ส่งน้ำใจที่มีความปรารถนาดีเพื่อให้เป็นกำลังใจแก่ผู้รับ เช่น ส่งใจไปช่วยทหารในแนวหน้า.

ลัชชา

หมายถึง[ลัด-] น. ความละอาย, ความกระดาก. (ป., ส.).

เสมอใจ

หมายถึงว. เหมือนใจ, ได้ดังใจ.

อ่อนจิตอ่อนใจ,อ่อนใจ,อ่อนอกอ่อนใจ

หมายถึงก. เหนื่อยใจ, ระอาใจ, ท้อใจ.