ตัวกรองผลการค้นหา
รับสั่ง
หมายถึง(ราชา) น. คำสั่ง (ใช้แก่เจ้านาย) เช่น มีรับสั่งให้เข้าเฝ้า. ก. พูด, บอก, (ใช้แก่เจ้านาย) เช่น ท่านรับสั่งให้หา.
คำราชาศัพท์ หมวดกริยา
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด พบสุข
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ศีล
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด คนอกตัญญู
ตรัส
หมายถึง(ราชา) ก. พูด. ว. แจ้ง, สว่าง, ชัดเจน.
หมายรับสั่ง
หมายถึงน. หมายที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสั่งเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการพระราชพิธีเป็นการภายในตอนล่างสุดของหมายเขียนว่า “ทั้งนี้ให้จัดการตามหน้าที่และกำหนดวันตามรับสั่งอย่าให้ขาดเหลือ ถ้าสงสัยให้ถามผู้รับรับสั่งโดยหน้าที่ราชการ”.
เสาวณิต
หมายถึงก. ฟังแล้ว, รับสั่ง.
ตรัสวิน
หมายถึงครุฑ, ผู้เคลื่อนที่เร็ว
ไตร
หมายถึง[ไตฺร] ว. ไกร, ยิ่ง, เช่น ตรัสไตร.
กระแสพระราชดำรัส
หมายถึง[-ราดชะ-] (ราชา) น. ข้อความที่พระเจ้าแผ่นดินตรัส.
บรรหาร
หมายถึง[บันหาน] (กลอน; แผลงมาจาก บริหาร) ก. เฉลย, กล่าวแก้, ตรัสสั่ง.
ประภาษ
หมายถึง[ปฺระพาด] ก. ตรัส, บอก, พูด. (ส. ปฺรภาษ; ป. ปภาส).
กรมวัง
หมายถึง[กฺรมมะ-] น. แผนกราชการที่บริหารกิจการในพระราชสำนัก; ข้าราชการแผนกนี้ เช่น กรมวังรับสั่งใส่เกศี. (อิเหนา).
สำแดง
หมายถึงคำกล่าวประกอบชื่อผู้อื่นซึ่งปรากฏอยู่เฉพาะหน้า, เป็นสำนวนแปลบาลีเก่า ใช้ในที่ซึ่งพระพุทธเจ้าตรัสกับพระสาวก เช่น สำแดงอานนท์.
ดำรัส
หมายถึง[-หฺรัด] น. คำพูดของเจ้านาย ใช้ว่า พระดำรัส, คำพูดของพระมหากษัตริย์ ใช้ว่า พระราชดำรัส. ก. พูด (ใช้แก่เจ้านาย). (แผลงมาจาก ตรัส).
