ตัวกรองผลการค้นหา
ข่มเหง
หมายถึง[-เหง] ก. ใช้กำลังรังแกแกล้งทำความเดือดร้อนให้ผู้อื่น.
รังแก
หมายถึงก. แกล้งทำความเดือดร้อนให้ผู้อื่น (มักใช้แก่ผู้มีอำนาจมากกว่า) เช่น ผู้ใหญ่รังแกเด็ก.
คุมเหง
หมายถึง(ปาก) ก. ข่มเหง, รังแก, ใช้กำลังหรืออำนาจทำให้เดือดร้อน, กุมเหง ก็ว่า.
กุมเหง
หมายถึง(ปาก) ก. ข่มเหง, รังแก, ใช้กำลังหรืออำนาจทำให้เดือดร้อน, คุมเหง ก็ว่า.
ปสัยหาการ
หมายถึงน. การข่มเหง. (ป.).
ข่มหมู
หมายถึง(ปาก) ก. รังแก.
ข่มเหงคะเนงร้าย
หมายถึงก. รังแกเบียดเบียน.
คะเนงร้าย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ ข่มเหง เป็น ข่มเหงคะเนงร้าย.
ประสัยหาการ
หมายถึง[ปฺระไสหากาน] น. การข่มเหง.
ปสัยห,ปสัยห-,ปสัยหะ
หมายถึง[ปะไสหะ] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ป.).
ปิดประตูตีแมว
หมายถึง(สำ) ก. รังแกคนไม่มีทางสู้และไม่มีทางหนีรอดไปได้.
กดขี่
หมายถึงก. ข่มให้อยู่ในอำนาจตน, ใช้บังคับเอา, ทำอำนาจเอา, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ข่มเหง เป็น กดขี่ข่มเหง.