ผลการค้นหา

รังเกียจ* *รังเกียจ *รังเกียจ*
คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 37 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ฤดียา,ฤติยา, เกียง, ขี้หน้า, เดียดฉันท์, น้ำหน้า, มีหน้า, กังเกียง, กางเกียง

รังเกียจ

หมายถึงก. เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.

ฤดียา,ฤติยา

หมายถึง[รึ-] ก. เกลียด, รังเกียจ, ดูถูก. (ส.).

เกียง

หมายถึงก. เกี่ยง, รังเกียจ, ไม่ลงรอย, เกี่ยงแย่ง, เกี่ยงแย้ง, เช่น คนใดอันรังร้าย จิตรพิศเกียงกล. (จารึกวัดโพธิ์), โดยมากใช้เป็น เกี่ยง.

ขี้หน้า

หมายถึงน. หน้า (ใช้ในความหมั่นไส้ รังเกียจ หรือ ดูหมิ่น) เช่น เกลียดขี้หน้า ขายขี้หน้า.

เดียดฉันท์

หมายถึงก. ไม่พอใจด้วย, รังเกียจ, ลำเอียง.

น้ำหน้า

หมายถึงน. หน้า (ใช้ในความแดกดัน รังเกียจ หรือดูหมิ่น เป็นต้น) เช่น นํ้าหน้าอย่างนี้ทำไม่สำเร็จดอก เกลียดนํ้าหน้า ชังนํ้าหน้า; (โบ; กลอน) นํ้าตา เช่น นํ้าหน้าไล้กำลูน. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

มีหน้า

หมายถึงว. ไม่รู้สึกอาย (ใช้ในความแดกดัน รังเกียจ หรือดูหมิ่น), มักใช้กับคำ ยัง เช่น โกรธกันแล้วยังมีหน้ามาพูด เก่าไม่ใช้ ยังมีหน้ามายืมใหม่อีก.

รังเกียจเดียดฉันท์

หมายถึงก. ลำเอียงด้วยความรังเกียจ.

รังเกียจรังงอน

หมายถึงก. ตั้งแง่ตั้งงอนทำเป็นรังเกียจเพราะไม่ชอบใจ.

บัดสี

หมายถึง[-ถะเหฺลิง] ว. น่าอับอายขายหน้า เป็นที่น่ารังเกียจ.

บัดสีบัดเถลิง

หมายถึง[-ถะเหฺลิง] ว. น่าอับอายขายหน้า เป็นที่น่ารังเกียจ.

สิ่งปฏิกูล

หมายถึงน. สิ่งสกปรกน่ารังเกียจ เช่น ขยะเป็นสิ่งปฏิกูล.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด