ผลการค้นหา

สิขร

หมายถึง[-ขอน] น. จอม, ยอด, หงอน; ยอดเขา. (ป.; ส. ศิขร).

สานุ,สานู

หมายถึงน. ยอดเขา, เนินเขา, ไหล่เขา. (ป., ส.).

สิงค์

หมายถึงน. เขาสัตว์ต่าง ๆ; เขา, ยอดเขา, ที่ที่สูงสุด. (ป.).

ยอด

หมายถึงน. ส่วนสูงสุด, ส่วนเหนือสุด, เช่น ยอดปราสาท ยอดเจดีย์ ยอดเขา, ส่วนปลายสุดของพรรณไม้หรือที่แตกใหม่ เช่น ยอดผัก ยอดตำลึง ยอดกระถิน; เรียกคนหรือสัตว์ที่มีคุณสมบัติยิ่งยวดเหนือผู้อื่น เช่น ยอดคน ยอดหญิง ยอดสุนัข; จำนวนรวม เช่น ยอดเงิน; ฝี (ใช้ในราชาศัพท์ว่า พระยอด). (ปาก) ว. ที่สุด เช่น ยอดเยี่ยม ยอดรัก.

บรรพตศิขร

หมายถึง(แบบ) น. ยอดเขา. (ส. ปรฺวต + ศิขร).

ม่อน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. เนินเขา, ยอดเขา.

ศิขร

หมายถึง[-ขอน] น. ยอด, ยอดเขา, ภูเขา, ใช้ว่า ศิงขร หรือ ศีขร ก็มี. (ส.).

สุดสวาทขาดใจ

หมายถึงว. ยอดรัก, อย่างยอด.

สุดจิต,สุดใจ

หมายถึงว. ยอดรัก, อย่างยอด.

ปัง

หมายถึงดีมาก สุดยอดมาก

ขึ้นต้นไม้สุดยอด

หมายถึง(สำ) ก. ขึ้นถึงตำแหน่งสูงสุดแล้ว.

ยอดอก

หมายถึงน. บริเวณเหนือลิ้นปี่.