ตัวกรองผลการค้นหา
ปืนพก
หมายถึงน. ปืนขนาดเล็ก สำหรับพกพาติดตัวไปได้.
สำนวน สุภาษิต คำพังเพย (ฉบับพกพา)
คำไวพจน์ ไฟ - คำคล้าย ไฟ
พก,พก-,พก-
หมายถึง[พะกะ-] (แบบ) น. นกยาง. (ป.).
พก
หมายถึงน. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เรียกว่า ชายพก ใส่เงินหรือหมากเป็นต้น; แผ่นดิน. ก. เอาเก็บหรือซ่อนไว้ในพกหรือในสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พกมีด พกนาฬิกา, เรียกสิ่งที่นำติดตัวไปในลักษณะเช่นนั้น เช่น มีดพก ปืนพก นาฬิกาพก; พัง, ทำลาย, เช่น ดุจพสุธาพังดังพสุธาพก. (ม. ร่ายยาว มหาราช); ผก, หก, ตก; (กลอน) วก เช่น ภายหลังมาจึงพราหมณ์ชูชก พกมาทวงทอง. (ม. คำหลวง ชูชก).
ติดตัว
หมายถึงก. มีอยู่กับตัว เช่น มีเงินติดตัว มีอาวุธติดตัว.
พกนุ่น
หมายถึง(สำ) ว. ใจเบา, ใช้เข้าคู่กับคำ พกหิน ในสำนวนว่า พกหินดีกว่าพกนุ่น.
มีดพก
หมายถึงน. มีดขนาดเล็ก ใบมีดหนายาวเรียว ปลายแหลม มีคมด้านหนึ่งหรือทั้ง ๒ ด้าน ยาวประมาณ ๑ ฝ่ามือ ด้ามสั้นทำด้วยไม้ เขาสัตว์ หรืองา ใช้พกเป็นอาวุธ.
ชายพก
หมายถึงน. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ แล้วดึงชายข้างใดข้างหนึ่งให้มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เหน็บไว้ที่เอว ใส่เงินหรือหมากเป็นต้นได้.
พกหิน
หมายถึง(สำ) ว. ใจหนักแน่น, ใช้เข้าคู่กับคำ พกนุ่น ในสำนวนว่า พกหินดีกว่าพกนุ่น.
ทั้งเนื้อทั้งตัว
หมายถึงว. ทั้งหมดเท่าที่มีติดตัวอยู่.
ชนักติดหลัง
หมายถึง(สำ) น. ความชั่วหรือความผิดที่ยังติดตัวอยู่.
บาพก
หมายถึง[บา-พก] (แบบ) น. ไฟ, (โบ) ใช้ว่า บ่าพก ก็มี. (ป., ส. ปาวก).
โรคประจำตัว
หมายถึงน. โรคที่มีติดตัวอยู่เป็นประจำ รักษาไม่หายขาด.
