ค้นเจอ 22 รายการ

พืด

หมายถึงน. แผ่นหรือแนวแห่งสิ่งที่ติดเนื่องกันไปยาวยืด เช่น พืดเขา, โดยปริยายหมายถึงอาการของสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น รถติดกันเป็นพืด; เรียกเหล็กเหนียวชนิดหนึ่งที่เป็นแผ่นยาวอย่างเหล็กทำปลอกถังว่า แถบเหล็กพืด.

พืชมงคล

หมายถึง[พืดชะ-, พืด-] น. ชื่อพระราชพิธีที่พระสงฆ์สวดเพื่อความเจริญของพืชพันธุ์ธัญญาหาร เรียกว่า พระราชพิธีพืชมงคล เป็นพระราชพิธีที่ทำก่อนพระราชพิธีจรดพระนังคัลแรกนาขวัญซึ่งเป็นพิธีพราหมณ์.

เทือกเขา

หมายถึงน. แนวเขาที่ต่อเนื่องกันไปเป็นพืด.

สันเขา

หมายถึงน. ส่วนสูงของภูเขาที่ยาวเป็นทิวพืดไป.

ดาดตะกั่ว

หมายถึงน. ชื่อไข้ทรพิษที่ออกหนาเป็นพืดดำ.

สรดึ่น

หมายถึง[สฺระ-] (กลอน) ก. ตื่นใจ. ว. เป็นพืดไป.

ผื่น

หมายถึงน. เม็ดตุ่มหรือแถบที่ผุดขึ้นเป็นพืดบนผิวหนัง.

ทางช้างเผือก

หมายถึงน. แสงกลุ่มดาวซึ่งแผ่เห็นสว่างเป็นพืดในท้องฟ้า.

เห่อ

หมายถึงว. เป็นผื่นเป็นเม็ดผุดขึ้นมากเป็นพืดไปตามผิวหนัง เช่น มีผื่นเห่อขึ้นเต็มตัว.

พืชคาม

หมายถึง[พืดชะ-] น. พันธุ์ไม้. (ป. พีชคาม).

แก่ง

หมายถึงน. พืดหินหรือโขดหินที่กีดขวางทางนํ้า มักจะมีตามต้นแม่นํ้า.

ช้างเผือก

หมายถึงน. แสงกลุ่มดาวที่แผ่เห็นสว่างเป็นพืดในท้องฟ้า เรียกว่า ทางช้างเผือก.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ