ตัวกรองผลการค้นหา
พิง
หมายถึงก. อิง เช่น ยืนพิงเสา.
คำราชาศัพท์ หมวด ร่างกาย ส่วนลำตัว
พึ่งพิง
หมายถึงก. พักพิงอาศัย.
ประแอก
หมายถึงก. พิง. (ข.).
บังอิง
หมายถึงน. พนัก. ก. อิง, พิง.
ประอรประเอียง
หมายถึงว. งามกรีดกราย, เคล้าพิงอิงเอียง.
อิง
หมายถึงก. พิง เช่น อิงหมอน; พึ่ง, อาศัย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ อาศัย เป็น อิงอาศัย.
พึ่ง
หมายถึงก. อาศัย เช่น พึ่งบารมีคนอื่น, พักพิง เช่น ไปพึ่งเขาอยู่, ขอความช่วยเหลือ เช่น หนีร้อนมาพึ่งเย็น.
หมายถึงว. คำช่วยกริยาหมายถึงเวลาที่ล่วงไปหยก ๆ ในขณะที่พูดนั้น เช่น เขาพึ่งไป, เพิ่ง ก็ว่า; ใช้ประกอบหลังคำ อย่า เป็น อย่าพึ่ง หมายความว่า ห้ามไม่ให้กระทำในขณะนั้น เช่น อย่าพึ่งไป อย่าพึ่งกิน, เพิ่ง เพิก หรือ เพ่อ ก็ว่า.
กระดานพิง
หมายถึงน. แผ่นสำหรับรับหมอนพิงหลังเช่นใช้ที่ธรรมาสน์.
พนัก
หมายถึงน. เครื่องสำหรับพักสำหรับพิง เช่น พนักเก้าอี้.
ยืน
หมายถึงก. ตั้งอยู่ เช่น เสายืนเรียงเป็นแถว, เอาเท้าเหยียบพื้นแล้วตั้งตัวให้ตรงขึ้นไป. ว. นาน, ยาว เช่น อายุยืน, ยืด เช่น คบกันยืนนาน; คงอยู่, อยู่กับที่ไม่เปลี่ยนแปลง เช่น ยืนคำ; คงเดิม เช่น พิพากษายืน; ยาวเป็นแนวตรงเข้าไป เช่น ที่ดินยืนเข้าไป ๓ เส้น.
ยืนหนึ่ง
หมายถึงโดดเด่น
