ตัวกรองผลการค้นหา
พิรุฬห์
หมายถึง[พิรุน] ว. งอกงาม, เจริญ. (ป. วิรุฬฺห; ส. วิรูฒ).
มูลเหตุที่ทำให้เกิดมีคำราชาศัพท์
ไว้เกียรติ
หมายถึงก. รักษาเกียรติ, ให้เกียรติดำรงอยู่.
เกียรติ,เกียรติ-,เกียรติ์
หมายถึง[เกียด, เกียดติ-, เกียน] น. ชื่อเสียง, ความยกย่องนับถือ, ความมีหน้ามีตา. (ส. กีรฺติ; ป. กิตฺติ ว่า คำเล่าลือ, คำสรรเสริญ).
เกียรติมุข
หมายถึง[เกียดมุก] น. อมนุษย์บริวารพระศิวะ ทำเป็นรูปหน้ายักษ์ปนหน้าสิงห์ ตากลมถลน ไม่มีคาง ปากแสยะ ไม่มีขากรรไกรล่าง ไม่มีร่างกาย ไม่มีแขนขา เชื่อกันว่าเป็นเทพเจ้ารักษาธรณีประตู เป็นเครื่องป้องกันบ้านเรือน ขับไล่เสนียดจัญไร และคอยคุ้มครองนับถือพระศิวะ มักทำเป็นลวดลายแกะสลักหรือปูนปั้น เช่นที่ทับหลังปราสาทหินบางแห่ง ตามซุ้มปรางค์หรือเจดีย์ และที่ฐานพระพุทธรูป, กาฬมุข หรือ หน้ากาฬ ก็เรียก.
กาฬมุข
หมายถึงน. เกียรติมุข.
หน้ากาฬ
เกียรติศักดิ์
หมายถึง[เกียดติสัก] น. เกียรติ, เกียรติตามฐานะของแต่ละบุคคล.
ไว้ยศ
หมายถึงก. รักษายศรักษาเกียรติ.
หยามน้ำหน้า
หมายถึงก. ดูหมิ่นเกียรติ, ดูหมิ่นศักดิ์ศรี.
มีหน้ามีตา
หมายถึงว. มีคนนับถือ, มีเกียรติ, ได้รับความยกย่อง.
กีรติ
หมายถึง[กีระติ] (แบบ) น. เกียรติ. (ส.).
เกียรติภูมิ
หมายถึง[เกียดติพูม] น. เกียรติเพราะความนิยม.
