ตัวกรองผลการค้นหา
เพ็ญ
หมายถึงว. เต็ม. (ข. เพ).
พวง
หมายถึงว. ลักษณะที่ยื่นพองออกมา เช่น แก้มเป็นพวง.
หมายถึงดู บ้า ๒.
หมายถึงน. กลุ่มของสิ่งที่มีลักษณะอย่างเดียวกันที่อยู่ร่วมขั้วเดียวกันหรือผูกมัดไว้รวมกัน เช่น พวงองุ่น พวงดอกไม้ พวงลูกโป่ง; คำต้นของไม้เลื้อยพวกหนึ่งที่มีดอกเป็นพวง มีหลายชนิด เช่น พวงแก้วกุดั่น พวงชมพู พวงนาค.
กรับพวง
หมายถึงน. กรับชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้แผ่นบาง ๆ หรือแผ่นทองเหลืองหรือแผ่นงาช้างหลาย ๆ อัน และมีไม้แก่นหรืองาประกับ ๒ ข้างอย่างด้ามพัด ตอนหัวข้างหนึ่งเจาะรูร้อยเชือก เวลาตีใช้มือข้างหนึ่งจับตรงหัวทางเชือกร้อย แล้วฟาดข้างหนึ่งลงบนฝ่ามืออีกข้างหนึ่ง สำหรับตีเป็นจังหวะประกอบการฟ้อนรำและขับร้อง หรือใช้ตีรัวเป็นอาณัติสัญญาณ.
พัว
หมายถึงว. เป็นพวง, ติดกัน.
เพ็ง
หมายถึงว. เต็ม เช่น วันเพ็ง. (เลือนมาจาก เพ็ญ).
พรวน
หมายถึง[พฺรวน] น. กระจุก, กลุ่ม, พวง, เช่น วิ่งตามเป็นพรวน.
มกุละ
หมายถึงน. กลุ่ม, พวง. ว. ตูม. (ป., ส.).
มาลย์
หมายถึง(แบบ) น. ดอกไม้, ดอกไม้ที่ร้อยเป็นพวง. (ป., ส. มาลฺย).
มาลัยสองชาย
หมายถึงน. มาลัยที่มี ๒ ชาย มีอุบะห้อยข้างละ ๑ พวง.
นพพล,นพพวง,นพพัน
หมายถึง[นบพน, นบพวง, นบพัน] น. วิธีฝึกหัดเลขโบราณอย่างหนึ่ง.