ตัวกรองผลการค้นหา
พยุง
หมายถึง[พะยุง] ก. ประคองให้ทรงตัวอยู่, ประคองให้อยู่ในสภาพปรกติ, เช่น พยุงตัวลุกขึ้น พยุงตัวไม่ให้จมน้ำ, ระวังไม่ให้ล้มไม่ให้ซวนเซเป็นต้น เช่น พยุงลุก พยุงนั่ง พยุงคนไข้ พยุงฐานะ, (ปาก) พยุพยุง ก็ว่า.
คำไวพจน์ ไฟ - คำคล้าย ไฟ
พยุพยุง
หมายถึง[พะยุพะยุง] (ปาก) ก. พยุง.
เดช,เดชะ
หมายถึง[เดด] (แบบ) น. อำนาจ; ความร้อน, ไฟ. (ป. เตช; ส. เตชสฺ).
ปะทะปะทัง
หมายถึงก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.
แผลงฤทธิ์แผลงเดช
หมายถึง(ปาก) ก. อาละวาดด้วยความโกรธเพราะถูกขัดใจ, ออกฤทธิ์ ก็ว่า.
กายสิทธิ์
หมายถึงว. มีฤทธิ์เดชต่าง ๆ อยู่ในตัว.
ค้ำชู
หมายถึงก. บำรุงให้เจริญขึ้น, พยุงให้สูงขึ้น.
ชระลอ
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ชะลอ, พยุงให้เคลื่อนไป, ประคองไว้.
สรุง
หมายถึง[สุง] (กลอน) น. อำนาจ, เดช.
ชรโลง
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ชโลง, จูง, พยุง, โยง.
ภาม
หมายถึงน. เดช เช่น แสดงพาหุพิริยพลภาม. (สมุทรโฆษ). (ส.).
พยุงปีก
หมายถึงก. ประคองแขนพยุงไปด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งโอบรอบหลังไปสอดใต้รักแร้ของผู้ถูกพยุง.