ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ฟ้าคะนอง, คะนอง
พายุฟ้าคะนอง
หมายถึงน. พายุที่มีทั้งฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ลมกระโชกแรง และมีฝนตกหนัก บางครั้งมีลูกเห็บตกลงมาด้วย.
คำศัพท์ในโรงพยาบาล
ฟ้าคะนอง
หมายถึงน. ฟ้าลั่นติดต่อกัน.
ฝน
หมายถึงน. นํ้าที่ตกลงมาจากเมฆเป็นเม็ด ๆ; ลักษณนามใช้นับอายุ หมายความว่า รอบปี, ขวบปี, เช่น ควาย ๓ ฝน คือ ควายที่มีอายุ ๓ ปี เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมา ๑๘ ฝน.
หมายถึงก. ถู เช่น ฝนยา; ลับ เช่น ฝนมีด.
อ้าวฝน
หมายถึงว. ร้อนระงมก่อนฝนตก.
ฝนหลวง
หมายถึงน. ฝนเทียมที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ทำขึ้นเพื่อบรรเทาความแห้งแล้ง.
พยับฝน
หมายถึงน. ครึ้มฝน.
วัสสาน,วัสสาน-,วัสสานะ
หมายถึง[วัดสานะ-] น. ฤดูฝน, หน้าฝน. (ป. วสฺสาน ว่า ฤดูฝน).
ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า
หมายถึง(สำ) การทำอะไร ๆ จะให้ถูกใจคนทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้. ว. ทำอย่างไร ๆ ก็ไม่ถูกใจสักอย่าง.
ฝนตกไม่มีเค้า
หมายถึง(สำ) น. เรื่องที่เกิดขึ้นโดยไม่มีวี่แววหรือไม่ได้คาดคิดไว้ก่อน.
ฝนสั่งฟ้า
หมายถึง(ปาก) น. ฝนที่ตกหนักตอนปลายฤดูฝน.
ฝนทั่งให้เป็นเข็ม
หมายถึง(สำ) ก. เพียรพยายามสุดความสามารถจนกว่าจะสำเร็จผล.
