ตัวกรองผลการค้นหา
ประชาภิบาล
หมายถึงน. ผู้ปกครองพลเมือง; การปกครองชาวเมือง. (ส.).
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด การปกครอง
ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
ผู้หมั่นในการงาน จึงควรอยู่ในราชการ
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์ หมวดสรรพนาม
ผู้ปกครอง
หมายถึงน. ผู้ที่ทำหน้าที่ปกครองดูแล; (กฎ) บุคคลซึ่งศาลตั้งให้ใช้อำนาจปกครองผู้เยาว์ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะและไม่มีบิดามารดา หรือบิดามารดาถูกถอนอำนาจปกครอง.
ปกครอง
หมายถึงก. ดูแล, คุ้มครอง, ระวังรักษา; บริหาร.
นฤปะ
หมายถึงน. ผู้ปกครอง, พระราชา.
ปาลี
หมายถึงน. ผู้ปกครอง, ผู้เลี้ยง, ผู้รักษา. (ป., ส.).
ผู้พิทักษ์
หมายถึง(กฎ) น. บุคคลซึ่งศาลมีคำสั่งตั้งให้เป็นผู้ปกครองดูแลคนเสมือนไร้ความสามารถ.
หลักบ้านหลักเมือง
หมายถึง(ปาก) น. ผู้เป็นใหญ่ในการปกครองบ้านเมือง.
กฎหมายปกครอง
หมายถึง(กฎ) น. กฎหมายสาขาหนึ่งของกฎหมายมหาชนที่วางหลักเกี่ยวกับการจัดระเบียบในทางปกครองของรัฐ และการดำเนินกิจกรรมของฝ่ายปกครองในการจัดทำบริการสาธารณะรวมทั้งวางหลักความเกี่ยวพันในทางปกครองระหว่างฝ่ายปกครองกับเอกชน. (อ. administrative law).
ผู้บังคับบัญชา
หมายถึงน. ข้าราชการหรือพนักงานรัฐวิสาหกิจที่มีอำนาจปกครองดูแลผู้ใต้บังคับบัญชา.
ผู้ดูแลนักเรียน
หมายถึงน. ข้าราชการที่ทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองนักเรียนในต่างประเทศ.
พัศดี
หมายถึง[พัดสะ-] น. ผู้บังคับการเรือนจำ, ผู้ปกครองนักโทษ.
เลอภพ
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ปกครองภพ.