ผลการค้นหา

ค้า

หมายถึงก. ซื้อขายสินค้าหรือบริการ.

ซื้อขาย

หมายถึง(กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลฝ่ายหนึ่ง เรียกว่า ผู้ขาย โอนกรรมสิทธิ์แห่งทรัพย์สินให้แก่บุคคลอีกฝ่ายหนึ่ง เรียกว่า ผู้ซื้อ และผู้ซื้อตกลงจะใช้ราคาทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้ขาย.

วณิชชากร

หมายถึงน. ผู้ทำการค้าขาย, พวกพ่อค้า. (ป.).

พ่อ

หมายถึงน. ชายผู้ให้กำเนิดแก่ลูก; คำที่ลูกเรียกชายผู้ให้กำเนิดหรือเลี้ยงดูตน; คำที่ผู้ใหญ่เรียกผู้ชายที่มีอายุน้อยกว่าด้วยความสนิทสนมหรือรักใคร่เป็นต้นว่า พ่อนั่น พ่อนี่; คำใช้นำหน้านามเพศชาย แปลว่า ผู้เป็นหัวหน้า เช่น พ่อเมือง; ผู้ชายที่กระทำกิจการหรืองานอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ค้าขาย เรียกว่า พ่อค้า ทำครัว เรียกว่า พ่อครัว; เรียกสัตว์ตัวผู้ที่มีลูก เช่น พ่อม้า พ่อวัว.

วณิช

หมายถึง[วะนิด] น. พ่อค้า, ผู้ทำการค้า. (ป., ส. วาณิช).

วาณิช,วาณิชกะ

หมายถึง[วานิด, วานิดชะ-] น. พ่อค้า, มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ พ่อค้า เป็น พ่อค้าวาณิช. (ป., ส.).

อาปณกะ

หมายถึง[-นะกะ] น. พ่อค้า. (ป.).

พาณิช

หมายถึงน. พ่อค้า. (ส., ป. วาณิช).

ผู้ให้กำเนิด

หมายถึงน. พ่อแม่.

ค้า,ค้า,ค้าค้า

หมายถึง(โบ) ก. ออกแสดง เช่น บค้าอาตม์ออกรงค์. (ตะเลงพ่าย), มีมือถือดาบกล้าอวดค้าค้าคำราม. (ม. คำหลวง กุมาร).

เจ้าจำนำ

หมายถึงน. ผู้ซื้อขายหรือติดต่อกันเป็นประจำ.

ประชาชน,ประชาราษฎร์

หมายถึงน. พลเมือง, สามัญชนทั่ว ๆ ไปที่ไม่ใช่ข้าราชการ พ่อค้า หรือนักบวช ในความว่า ข้าราชการ พ่อค้า และประชาชน.