ค้นเจอ 207 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ชะอม, ผคม, ผทม, จ่อย, ด้อง, กริ้งกริ้ว, ผอม

ผะ

หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ผ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ผะผก ผะผ่อง ผะผ้าย ผะผ่าว ผะผํ้า.

ผะ

หมายถึงใช้แทน ประ เช่น ผะเด ผะเด็น ผะแดง ผะเทศ.

อม

หมายถึงก. เอาสิ่งของใส่ปากแล้วหุบปากไว้ไม่กลืนลงไป, โดยปริยายหมายความว่า ไม่แสดงออกมา เช่น อมภูมิ; กลมกลืน, ปนกัน, เช่น อมเปรี้ยวอมหวาน เขียวอมเหลือง; (ปาก) เม้ม, ขมิบ, ยักเอาไว้.

อมทุกข์

หมายถึงว. มีความทุกข์สุมอยู่ เช่น หน้าตาอมทุกข์.

อมต,อมต-,อมตะ

หมายถึง[อะมะตะ-, อะมะตะ] ว. ไม่ตาย เช่น อมตธรรม, เป็นที่นิยมยั่งยืน เช่น เพลงอมตะ. น. พระนิพพาน. (ป.; ส. อมฺฤต).

ผลิน,ผลี

หมายถึง[ผะลิน, ผะลี] ว. มีผล. (ส.).

ผอวด

หมายถึง[ผะ-] ก. อวด.

ผงม

หมายถึง[ผะหฺงม] ก. ประคบประหงม.

เผยิบผยาบ

หมายถึง[-ผะหฺยาบ] ว. พะเยิบพะยาบ.

อมพระมาพูด

หมายถึง(สำ) ใช้ในการพูดโดยอ้างพระหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาประกอบเป็นพยาน มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ต่อให้อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ.

ผสม

หมายถึง[ผะ-] ก. รวมกันเข้า. (ข. ผฺสํ).

ปุปผะ

หมายถึง[ปุบผะ] น. บุปผะ, ดอกไม้. (ป.; ส. บุษฺป).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ