ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ชะอม, ผคม, ผทม, จ่อย, ด้อง, กริ้งกริ้ว, ผอม
ผะ
หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ผ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ผะผก ผะผ่อง ผะผ้าย ผะผ่าว ผะผํ้า.
หมายถึงใช้แทน ประ เช่น ผะเด ผะเด็น ผะแดง ผะเทศ.
อม
หมายถึงก. เอาสิ่งของใส่ปากแล้วหุบปากไว้ไม่กลืนลงไป, โดยปริยายหมายความว่า ไม่แสดงออกมา เช่น อมภูมิ; กลมกลืน, ปนกัน, เช่น อมเปรี้ยวอมหวาน เขียวอมเหลือง; (ปาก) เม้ม, ขมิบ, ยักเอาไว้.
อมทุกข์
หมายถึงว. มีความทุกข์สุมอยู่ เช่น หน้าตาอมทุกข์.
อมต,อมต-,อมตะ
หมายถึง[อะมะตะ-, อะมะตะ] ว. ไม่ตาย เช่น อมตธรรม, เป็นที่นิยมยั่งยืน เช่น เพลงอมตะ. น. พระนิพพาน. (ป.; ส. อมฺฤต).
ผลิน,ผลี
หมายถึง[ผะลิน, ผะลี] ว. มีผล. (ส.).
ผอวด
หมายถึง[ผะ-] ก. อวด.
ผงม
หมายถึง[ผะหฺงม] ก. ประคบประหงม.
เผยิบผยาบ
หมายถึง[-ผะหฺยาบ] ว. พะเยิบพะยาบ.
อมพระมาพูด
หมายถึง(สำ) ใช้ในการพูดโดยอ้างพระหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาประกอบเป็นพยาน มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ต่อให้อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ.
ผสม
หมายถึง[ผะ-] ก. รวมกันเข้า. (ข. ผฺสํ).
ปุปผะ
หมายถึง[ปุบผะ] น. บุปผะ, ดอกไม้. (ป.; ส. บุษฺป).