ค้นเจอ 108 รายการ

ผะ

หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ผ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ผะผก ผะผ่อง ผะผ้าย ผะผ่าว ผะผํ้า.

ผะ

หมายถึงใช้แทน ประ เช่น ผะเด ผะเด็น ผะแดง ผะเทศ.

อบ

หมายถึงก. ปรุงกลิ่นด้วยควันหรือรมด้วยกลิ่นในที่ที่ควันหรือกลิ่นกระจายออกไปไม่ได้; ทำให้ร้อนหรือสุกด้วยไอนํ้าหรือไอไฟในที่ที่ความร้อนออกไม่ได้; อากาศถ่ายเทไม่ได้.

ผลิน,ผลี

หมายถึง[ผะลิน, ผะลี] ว. มีผล. (ส.).

ผอวด

หมายถึง[ผะ-] ก. อวด.

ผงม

หมายถึง[ผะหฺงม] ก. ประคบประหงม.

เผยิบผยาบ

หมายถึง[-ผะหฺยาบ] ว. พะเยิบพะยาบ.

ผสม

หมายถึง[ผะ-] ก. รวมกันเข้า. (ข. ผฺสํ).

ปุปผะ

หมายถึง[ปุบผะ] น. บุปผะ, ดอกไม้. (ป.; ส. บุษฺป).

ผรุส,ผรุส-

หมายถึง[ผะรุสะ-, ผะรุดสะ-] ว. หยาบ, หยาบคาย. (ป.).

ผริต,ผริต-

หมายถึง[ผะหฺริด, ผะริตะ-] ก. แผ่ไป, ซ่านไป. (ป.).

เผนิก

หมายถึง[ผะเหฺนิก] ก. เบิก.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ