ค้นเจอ 418 รายการ

ผนึก

หมายถึง[ผะหฺนึก] ก. ติดให้แน่น เช่น ผนึกซอง ผนึกตรา, อัดให้แน่นเป็นปึก เช่น ผนึกกระดาษหลาย ๆ แผ่นให้เป็นปึกเดียวกัน, ปิดให้แน่น เช่น ผนึกไห, รวมกันให้เป็นปึกแผ่น เช่น ผนึกกำลัง. น. การนำช้างเล็กไปโดยใช้ช้างใหญ่ขนาบไป; เครื่องใช้ที่มีลักษณะแคบสำหรับสอดใส่สิ่งของ.

แน่น

หมายถึงว. อาการที่แออัดยัดเยียดหรือเบียดเสียดจนแทบไม่มีที่ว่าง เช่น คนแน่น ต้นไม้ขึ้นแน่น, อยู่กับที่หรือทำให้อยู่กับที่อย่างมั่นคงไม่ให้หลุดไม่ให้คลอน เช่น เกาะแน่น ปักเสาแน่น, ลักษณะของเสียงดังแบบหนึ่งที่เนื่องมาจากมีการอัดแน่นเป็นพิเศษอย่างเสียงพลุเสียงระเบิด.

โพรก

หมายถึง[โพฺรก] ว. ไม่แน่น, มีเนื้อไม่แน่น, เช่น ปูโพรก.

ยัดทะนาน

หมายถึงก. เบียดกันแน่น, อัดกันแน่น, เช่น คนแน่นเหมือนแป้งยัดทะนาน.

ตรึงตรา

หมายถึงก. ติดแน่น.

ระรึง

หมายถึงก. ผูกแน่น.

ผูกมัด

หมายถึงก. ผูกพันไว้แน่น.

อุ้ย

หมายถึงว. หนักและแน่น.

รัดรึง

หมายถึงก. กอดแน่น, ผูกแน่น, เช่น ความรักรัดรึงใจ.

เปิดผนึก

หมายถึงว. เรียกจดหมายที่ส่งถึงบุคคลหนึ่งเพื่อให้นำออกเผยแพร่ว่า จดหมายเปิดผนึก.

ล่ำ

หมายถึงว. มีเนื้อแน่นแข็ง.

เบียดเสียด

หมายถึงก. ยัดเยียด, เบียดกันแน่น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ