ค้นเจอ 272 รายการ

ผง

หมายถึงน. สิ่งละเอียด เช่น ตำแป้งจนเป็นผง; เศษหยากเยื่อ มักเรียกว่า ขี้ผง หรือ เศษผง. ว. ที่ละเอียด เช่น นมผง แป้งผง.

เผ้าผง

หมายถึงน. ผง.

เหล็ก

หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๒๖ สัญลักษณ์ Fe เป็นโลหะลักษณะเป็นของแข็งสีขาวเป็นเงาคล้ายเงิน หลอมละลายที่ ๑๕๓๖ °ซ. ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น ทำเหล็กหล่อ เหล็กพืด เหล็กกล้า. (อ. iron). ว. แข็งแกร่ง เช่น บุรุษเหล็ก.

เลื่อยเหล็ก

หมายถึงน. เครื่องมือสำหรับตัดเหล็ก ใบเลื่อยมีลักษณะเป็นแถบยาว ปลายใบเลื่อยทั้ง ๒ ข้างติดกับปลายและโคนคันเลื่อยซึ่งทำด้วยเหล็ก ที่โคนคันมีด้ามสำหรับจับ.

เหล็กจาร

หมายถึงน. เหล็กแหลมสำหรับเขียนลงบนใบลานหรือศิลาเป็นต้น.

เศษเหล็ก

หมายถึงน. ชิ้นส่วนของโลหะหรือเครื่องจักรกลเป็นต้นที่ใช้ไม่ได้แล้ว เช่น ซากรถยนต์ที่ถูกชนพังยับเยินถูกขายเป็นเศษเหล็ก.

หมวกเหล็ก

หมายถึงน. หมวกสำหรับทหารหรือตำรวจสวมเพื่อป้องกันอันตรายจากอาวุธเป็นต้น.

ลูกตุ้มเหล็ก

หมายถึงน. อาวุธที่คนจีนโบราณใช้ในการรบ, ชนิดที่มีหนามอย่างหนามทุเรียนโดยรอบ เรียกว่า ลูกตุ้มหนามทุเรียน.

ผุยผง

หมายถึงน. ละอองละเอียด, ผงละเอียด.

เหล็กวิลาด

หมายถึงน. เหล็กเคลือบดีบุก, (โบ) ใช้ว่า เหล็กวิลาศ ก็มี.

หินเหล็กไฟ

หมายถึงน. หินสำหรับใช้เหล็กตีให้เกิดประกายไฟเพื่อให้ติดชุดซึ่งทำด้วยด้ายหรือนุ่นเป็นต้น.

รำ

หมายถึงน. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ