ตัวกรองผลการค้นหา
ประเภท
หมายถึง[ปฺระเพด] น. ส่วนที่แบ่งย่อยออกไปเป็นพวก จำพวก ชนิด หมู่ เหล่า อย่าง แผนก เป็นต้น. (ส. ปฺรเภท; ป. ปเภท).
ที่มาของสำนวนไทย
วรรณคดี หมายถึงอะไร?
รวบรวมคำศัพท์ วันฮาโลวีน
คำกริยา
บ้าห้าร้อยจำพวก
หมายถึง(สำ) ว. บ้ามากมายหลายประเภท.
ละครชวนหัว
หมายถึงน. ละครพูดประเภทขำขัน.
เป็นหมวดหมู่,เป็นหมวดเป็นหมู่
หมายถึงว. เป็นประเภท, เป็นชนิด, เช่น จัดหนังสือให้เป็นหมวดหมู่.
กรีฑา
หมายถึง[กฺรีทา] น. กีฬาประเภทหนึ่ง แบ่งออกเป็นประเภทลู่และประเภทลาน; การเล่นสนุก เช่น กรีฑาร่าเริงรื่น; การเล่นสมพาส เช่น ในกามกรีฑากล. (กฤษณา); การประลองยุทธ์. (ส.).
เนื้อ
หมายถึงน. ชื่อสัตว์ป่าประเภทกวาง.
จำพวก
หมายถึงน. พวก, ประเภท, ชนิด, หมู่, เหล่า.
ตัวละคร
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้มีบทบาทในวรรณกรรมประเภทละคร นวนิยาย เรื่องสั้น และเรื่องแต่งประเภทต่าง ๆ.
คชศาสตร์
หมายถึงน. วิชาว่าด้วยช้าง มี ๒ ประเภท คือ คชลักษณ์ และ คชกรรม.
เรือใบ
หมายถึงน. เรือต่อชนิดหนึ่งที่แล่นด้วยกำลังลมโดยมีเสากระโดงสำหรับขึงผ้าใบเพื่อรับลม ถ้าใช้เดินทะเลเพื่อรับส่งผู้โดยสารหรือบรรทุกสินค้าจะเป็นเรือขนาดใหญ่ ถ้าใช้เพื่อการกีฬาจะเป็นเรือขนาดเล็กซึ่งมีอยู่หลายประเภท เช่น ประเภทโอเค ประเภทซูเปอร์มด ประเภทเอนเตอร์ไพรซ์.
เขตอำนาจศาล
หมายถึง(กฎ) น. พื้นที่และประเภทคดีที่ศาลมีอำนาจพิจารณา.
ทัณฑสถาน
หมายถึง[ทันทะ-] (กฎ) น. เรือนจำพิเศษประเภทหนึ่ง ซึ่งใช้เป็นที่ควบคุมกักขังผู้ต้องขังเฉพาะแต่ละประเภทให้เหมาะสมกับประเภทผู้ต้องขังนั้น ๆ เช่น ทัณฑสถานวัยหนุ่ม เป็นสถานที่ควบคุมกักขังและฝึกอาชีพแก่ผู้ต้องขังที่อยู่ในวัยหนุ่ม.