ประ,ประ-,ประ-
หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.
หรือคุณกำลังค้นหา ประเด็น, ประเดยก, รัดประคด, เผดิม, เดก, กระแด็ก ๆ, ประเดิม, เอาฤกษ์, แด็ก ๆ, ประคด, กระเด็น, ประดัก ๆ