ผลการค้นหา

บ้านเมือง* *บ้านเมือง *บ้านเมือง*
คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 76 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ประเทศ, ราษฎร์, รัฐ,รัฐ-, ผ่าน, บ้านเรือน, ชาน, เหย้า, เคหสถาน, พัสดุ, ฟ้าผ่า, บาล

รัฐ,รัฐ-

หมายถึง[รัด, รัดถะ-] น. แคว้น เช่น รัฐปาหัง, บ้านเมือง เช่น กฎหมายสูงสุดของรัฐ, ประเทศ เช่น รัฐวาติกัน. (ป. รฏฺ; ส. ราษฺฏฺร).

ประเทศ

หมายถึงน. บ้านเมือง, แว่นแคว้น; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิม เช่น อุรประเทศ หทัยประเทศ. (ส.; ป. ปเทส); (กฎ) ชุมนุมแห่งมนุษย์ซึ่งตั้งมั่นอยู่ในดินแดนอันมีอาณาเขตแน่นอน มีอำนาจอธิปไตยที่จะใช้ได้อย่างอิสระ และมีการปกครองอย่างเป็นระเบียบเพื่อประโยชน์ของบรรดามนุษย์ที่อยู่ร่วมกันนั้น, รัฐ ก็เรียก.

บ้านเมือง

หมายถึงน. ประเทศชาติ.

ราษฎร์

หมายถึงน. แว่นแคว้น, บ้านเมือง. (ส.; ป. รฏฺ).

แขกเมือง

หมายถึงน. แขกของบ้านเมือง.

บ้านเมืองมีขื่อมีแป

หมายถึง(สำ) น. บ้านเมืองหรือประเทศย่อมมีกฎหมายคุ้มครอง เช่น ถ้าบ้านเมืองมีขื่อมีแป คงไม่ทำกับอ้ายแก่เช่นนี้ได้. (เสภาพญาราชวังสัน), มักใช้ในเชิงปฏิเสธว่า บ้านเมืองไม่มีขื่อไม่มีแป.

ระบิลเมือง

หมายถึงน. กฎหมายและประเพณีของบ้านเมือง.

รัฏฐาภิปาลโนบาย

หมายถึงน. วิธีการปกครองบ้านเมือง.

เทศาจาร

หมายถึงน. ธรรมเนียมของบ้านเมือง. (ส.).

คู่บ้านคู่เมือง

หมายถึงว. ที่เป็นของประจำบ้านเมืองหรือที่มีมาพร้อมกับบ้านเมือง ถือว่าเป็นของที่มีค่ามาก เช่น พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง.

การบ้านการเมือง

หมายถึงน. กิจการบ้านเมืองทั่ว ๆ ไป.

หลักบ้านหลักเมือง

หมายถึง(ปาก) น. ผู้เป็นใหญ่ในการปกครองบ้านเมือง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด