ตัวกรองผลการค้นหา
บีบบังคับ
หมายถึงก. กดขี่.
บังคับ
หมายถึงน. (โบ) การว่ากล่าวปกครอง, อำนาจศาลสมัยมีสภาพนอกอาณาเขต, เช่น คนในบังคับอังกฤษ; กฎเกณฑ์ของการประพันธ์ที่บัญญัติใช้ในฉันทลักษณ์ เช่น บังคับครุลหุ บังคับเอกโท บังคับสัมผัส. ก. ใช้อำนาจสั่งให้ทำหรือให้ปฏิบัติ; ให้จำต้องทำ เช่น อยู่ในที่บังคับ; ให้เป็นไปตามความประสงค์ เช่น บังคับเครื่องบินให้ขึ้นลง.
บีบคั้น
หมายถึงก. บีบบังคับให้ได้รับความลำบาก.
กะเกณฑ์
หมายถึงก. บังคับ, กำหนดเป็นเชิงบังคับ.
วิชาบังคับ
หมายถึงน. รายวิชาที่กำหนดให้ผู้เรียนทุกคนในหลักสูตรนั้นจะต้องเรียน. (อ. prescribed course).
โมฆสัญญา
หมายถึงน. สัญญาที่ไม่มีผลบังคับ.
กักคุม
หมายถึงก. บังคับให้อยู่ในอารักขา.
ขูดรีด
หมายถึงก. แสวงหาประโยชน์โดยวิธีบีบบังคับเอา, แสวงหาประโยชน์โดยวิธีบีบบังคับให้จำยอม.
แล่เนื้อเถือหนัง
หมายถึงก. บีบบังคับเอาทรัพย์สินจนอีกฝ่ายหนึ่งยากแค้น.
วิชาเลือกบังคับ
หมายถึงน. รายวิชาเลือกที่อาจารย์ที่ปรึกษาบังคับให้เรียนเป็นรายบุคคล. (อ. prescribed elective course).
วิชาบังคับพื้นฐาน
หมายถึงน. รายวิชาพื้นฐานที่บังคับให้เรียนในหลักสูตร. (อ. basic requirement).
วิชาบังคับเลือก
หมายถึงน. รายวิชาเลือกที่ทางภาควิชาบังคับให้เรียนในหลักสูตร. (อ. elective prescribed course).