ผลการค้นหา

บัง

หมายถึงคำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด บังควร บังคับ หรือเมื่ออยู่หน้าเศษวรรค เช่น บังวาย บังหวน บังอาจ, เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ จ วรรค หรือ ต วรรค แปลงเป็น บัน เช่น บันเจิด บันโดย, เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ป วรรค เขียนเป็นสระอำ เช่น บำเพ็ญ.

บังคับการ

หมายถึงก. รับผิดชอบในการควบคุมและสั่งการ, เรียกผู้มีอำนาจเช่นนั้นว่า ผู้บังคับการ.

บังคับลหุ

หมายถึงน. กฎเกณฑ์ของการประพันธ์ที่บัญญัติให้ใช้พยางค์ที่มีเสียงเบา คือ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงสั้นที่ไม่มีตัวสะกด เช่น จะ ติ แพะ.

บังเพลิง

หมายถึงน. เครื่องส่องแสงไฟที่มีกำบังไม่ให้เห็นผู้ส่อง.

บังเวียน

หมายถึงก. หมุนรอบ, เวียนรอบ.

บังหน้า

หมายถึงก. นำชื่อบุคคลเป็นต้นมาอ้างเพื่อประโยชน์ตนโดยเจตนาให้ผู้อื่นหลงผิด; ทำกิจการอย่างหนึ่งเพื่ออำพรางกิจการอีกอย่างหนึ่ง.

บังคับใจ

หมายถึงก. ห้ามใจ, ข่มใจ, อดกลั้น; ใช้อำนาจบังคับให้เขาต้องฝืนใจทำ.

บังตะวัน

หมายถึงน. เครื่องบังแดดเช่นเดียวกับบังสูรย์. (สิบสองเดือน).

บังแทรก

หมายถึง[-แซก] น. เครื่องสูงอย่างหนึ่งสำหรับใช้ในริ้วขบวนพิธีแห่, คู่กับ ทานตะวัน อยู่ระหว่างฉัตร.

บังวาย

หมายถึงก. เสื่อมเสีย, เสียหาย, เช่น ทำกลบังวาย. (สามดวง), บังวายสวาท. (กฤษณา).

บังกัด

หมายถึงก. ปิดบัง, อำพราง.

บังคนหนัก

หมายถึง(ราชา) น. อุจจาระ, ใช้ว่า พระบังคนหนัก.