ผลการค้นหา

บวม

หมายถึงก. อาการที่เนื้ออูมหรือนูนขึ้นเพราะอักเสบหรือฟกชํ้าเป็นต้น.

อักเสบ

หมายถึงว. มีพิษกำเริบเนื่องจากแผลเป็นต้น; มีปฏิกิริยาตอบสนองป้องกันเฉพาะที่ชนิดเฉียบพลัน มีอาการปวด บวม แดง ร้อน และอาจมีไข้ เช่น ข้ออักเสบเฉียบพลัน, ชนิดเรื้อรัง การดำเนินโรคเป็นไปช้า ๆ ไม่รุนแรง และมักมีเนื้อพังผืดเกิดขึ้น เช่น ข้ออักเสบเรื้อรัง. ก. เกิดปฏิกิริยาตอบสนองป้องกันเฉพาะที่.

ฉุ

หมายถึงว. มีเนื้อไม่แน่น, ใช้แก่ อ้วน หรือ บวม เป็น อ้วนฉุ บวมฉุ.

ทูม

หมายถึงก. บวม, อูม, ในคำว่า คางทูม หมายถึงโรคที่ทำให้คางบวม.

ฟกช้ำดำเขียว

หมายถึงว. บวมชํ้าตามร่างกายเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรง.

ฟก,ฟกช้ำ

หมายถึงว. บวมชํ้า, บอบช้ำ.

มานทะลุน

หมายถึงน. โรคที่มีอาการบวมคล้ายโรคมาน แต่บวมทั่วทั้งตัว.

กะปูดหลูด

หมายถึงก. บวมไปทั้งตัว. (ปาเลกัว).

เจ่อ

หมายถึงก. อาการที่ปากบวมยื่นออกมาหรือมีลักษณะเช่นนั้น.

กะโล่ยาชัน

หมายถึงน. อาการที่หน้าบานเพราะถูกใจหรือบวมมากเพราะถูกตบเป็นต้น เรียกว่า หน้าบานเป็นกะโล่ยาชัน หรือ หน้าบวมเป็นกะโล่ยาชัน.

โศผะ

หมายถึง(ราชา) น. ความบวม, ความพอง, โศถะ ก็ว่า. (ส. โศผ, โศถ).

โศถะ

หมายถึงน. ความบวม, ความพอง, โศผะ ก็ว่า. (ส. โศถ, โศผ).