ผลการค้นหา

น่ารำคาญ* *น่ารำคาญ *น่ารำคาญ*
คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 53 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา วุ้ย

วุ้ย

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกตกใจ เก้อเขิน หรือไม่พอใจ เป็นต้น (โดยมากเป็นเสียงผู้หญิง) เช่น วุ้ย น่ารำคาญ.

รำคาญ

หมายถึงก. ระคายเคือง เช่น รำคาญหู รำคาญตา รำคาญเนื้อ รำคาญตัว; เบื่อ เช่น ทำสวนครัวแก้รำคาญ; ทำให้เดือดร้อน, เบื่อหน่าย, เช่น เสียงทะเลาะกันทำให้รำคาญ.

รำคาญใจ

หมายถึงก. ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย เช่น น้อง ๆ มาเซ้าซี้เขาให้พาไปเที่ยวบ่อย ๆ จนเขารำคาญใจ.

เสียรำคาญ

หมายถึงก. ทำให้ความรำคาญหมดไป เช่น เขามาเซ้าซี้ขอให้ช่วยซื้อของก็เลยต้องซื้อเพราะอดเสียรำคาญไม่ได้, ตัดรำคาญ ก็ว่า.

ตัดรำคาญ

หมายถึงก. ทำให้ความรำคาญหมดไป เช่น เขามาเคี่ยวเข็ญให้ซื้อของอยู่นานจนต้องซื้อเพื่อตัดรำคาญ, เสียรำคาญ ก็ว่า.

ขวางหูขวางตา

หมายถึงก. รู้สึกรำคาญ, หมั่นไส้.

รบกวน

หมายถึงก. ทำให้รำคาญ, ทำให้เดือดร้อน.

หยาว

หมายถึงก. ยั่วให้รำคาญ, ยั่วให้โกรธ.

ก่อกวน

หมายถึงก. ก่อให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้.

รู้น้อยพลอยรำคาญ

หมายถึง(สำ) ก. รู้น้อยไม่เข้าใจ ทำให้เกิดความรำคาญใจ, มักพูดเข้าคู่กับ รู้มากยากนาน เป็น รู้มากยากนาน รู้น้อยพลอยรำคาญ.

ฮื้อ

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความรำคาญหรือไม่พอใจ.

ตะแหง่ว,ตะแหง่ว ๆ

หมายถึงว. รบเร้าออดอ้อนเรื่อยไปจนน่ารำคาญ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด