ค้นเจอ 89 รายการ

นคร,นคร-

หมายถึง[นะคอน, นะคะระ-] น. เมืองใหญ่, กรุง. (ป., ส.).

กรุง

หมายถึง[กฺรุง] น. เมืองหลวง, เมืองซึ่งเป็นที่ตั้งรัฐบาลกลาง, แต่ก่อนหมายถึงประเทศก็ได้ เช่น กรุงสยาม กรุงจีน; (โบ) กษัตริย์ เช่น จึ่งกรุงสุทโธทนเห็นอัศจรรย์ก็ทูลพลันด่งงนี้ฯ. (ม. คำหลวง ทศพร).

ลูกกรุง

หมายถึงว. เรียกเพลงชนิดที่คนในกรุงหรือในเมืองนิยมว่า เพลงลูกกรุง.

นาคร

หมายถึง[นาคอน] น. ชาวนคร, ชาวกรุง. (ป., ส.).

ชริน

หมายถึง[ชะ-] ก. ประดับ เช่น กรุงชรินไว้.

ละแวก

หมายถึงน. เขมรชาวกรุงละแวก.

นครินทร์

หมายถึง[นะคะ-] น. จอมนคร, เจ้าเมือง, เมืองใหญ่. (ส. นคร + อินฺทฺร).

ทวารบถ

หมายถึง[ทะวาระบด] น. ทางเข้าออก เช่น อันกำแพงเชิงเทินป้อมปราการที่ล้อมกรุง รวมทั้งทวารบถทางเข้านครเล่า. (กามนิต).

ปู่ครู

หมายถึงน. ตำแหน่งสมณศักดิ์ครั้งกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี.

ขง

หมายถึง(โบ) น. กรุง, บางทีเขียนเป็น โขง. (“กรุง” เป็น “ขุง” และเป็น “ขง” อย่าง ทุ่ง-ท่ง, มุ่ง-ม่ง).

ธม

หมายถึงว. ใหญ่, หลวง, เช่น นครธม. (ข. ธม).

นครวาสี

หมายถึง[นะคะระ-] น. ชาวนคร. (ป.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ