ตัวกรองผลการค้นหา
ทุพภิกขภัย
หมายถึง[ทุบพิกขะไพ] น. ภัยอันเกิดจากข้าวยากหมากแพงหรือการขาดแคลนอาหารในบ้านเมือง. (ป.).
ปราชญ์ พึงรักษาศีล
แล้ง
หมายถึงน. หน้านํ้าแห้ง, ฤดูไม่มีฝน, ในคำว่า หน้าแล้ง ฤดูแล้ง. ก. ไม่มี เช่น แล้งน้ำใจ, มีน้อย เช่น แล้งน้ำ แล้งกวี. ว. ไม่มี, มีน้อย, เช่น ฝนแล้ง, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ แห้ง เป็น แห้งแล้ง เช่น แผ่นดินนี้นับวันจะแห้งแล้งเป็นทะเลทราย.
ภัย
หมายถึงน. สิ่งที่น่ากลัว, อันตราย, เช่น อัคคีภัย คือ ภัยที่เกิดจากไฟ อุทกภัย คือ ภัยที่เกิดจากน้ำ. (ป., ส. ภย).
ตามลมตามแล้ง
หมายถึง(สำ) ว. สุดแต่จะเป็นไป.
เป็นลม,เป็นลมเป็นแล้ง
หมายถึงก. มีอาการวิงเวียนหน้ามืด บางคราวถึงกับหมดสติ.
กินน้ำไม่เผื่อแล้ง
หมายถึง(สำ) ก. มีอะไรใช้หมดทันทีไม่คิดถึงวันข้างหน้า.
กินลมกินแล้ง
หมายถึง(สำ) ก. ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย.
ผจญภัย
หมายถึงก. ออกไปเสี่ยงสู้ภัยอันตราย.
สุกข์
หมายถึงก. แห้ง, แล้ง. (ป.).
โพยภัย
หมายถึงน. อันตราย, โพย ก็ว่า.
ลี้ภัย
หมายถึงก. หลีกหนีภัย, หลบหนีภัย, เช่น ลี้ภัยการเมือง ลี้ภัยสงคราม.
ข้าวยากหมากแพง
หมายถึง(สำ) น. ภาวะขาดแคลนอาหาร, ทุพภิกขภัย.
